لوانتینیب با پمبرولیزومب در درمان ییماری پیشرفته کلیه

بیماران سرطان کلیه به دو دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول کسانی هستند که با جراحی تحت درمان قرار می‌گیرند. دسته دوم بیمارانی هستند که به بیماری پیشرفته کلیه مبتلا بوده و امکان جراحی برای آن‌ها وجود ندارد.

در این دسته از بیماران به طور معمول از داروهای مهارکننده رسپتور تیروزین کیناز استفاده می‌شود. برخی از این بیماران در حین استفاده از این دسته دارویی دچار عود و پیشرفت بیماری می‌شوند.

مطالعات جدید نشان داده است که ترکیب لوانتینیب به علاوه پمبرولیزومب و یا اورلیموس می‌تواند تاثیر مناسبی در درمان بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته کلیه داشته باشد. اما هنوز اثربخشی این رژیم با رژیم استاندارد در درمان این دسته از بیماران (سانیتینیب) مورد مقایسه قرار نگرفته است. یک مطالعه که در سال 2021 در مجله new England چاپ شد، به بررسی این تفاوت پرداخت.

روش انجام مطالعه

این مطالعه با کارآزمایی بالینی فاز 3 انجام شد. در این مطالعه بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته کلیه شرکت داشتند. این بیماران تا زمان شروع مطالعه هیچ درمانی برای بیماری خود دریافت نکرده بودند. سپس این بیماران به 3 دسته تقسیم شدند. دسته اول لوانتینیب به علاوه پمبرولیزومب و گروه دوم لوانتینیب به علاوه اورلیموس دریافت کردند. در نهایت گروه سوم تحت درمان با سانیتینیب قرار گرفتند. هدف اولیه این مطالعه بررسی PFS (مدت زمانی که بیماری بدون پیشرفت باقی می‌ماند). همچنین در این مطالعه ایمنی دارو و بقا بیماران مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج حاصل از مطالعه

در این مطالعه 1069 بیمار شرکت داشتند. این بیماران به طور تصادفی در 3 گروه ( که پیش‌تر توضیح داده شد) تقسیم بندی شدند. گروه اول شامل 355 بیمار و گروه دوم و سوم شامل 357 بیمار می‌شدند. این مطالعه نشان داد که PFS در افرادی که از ترکیب لوانتینیب و پمبرولیزومب استفاده کرده بودند، بیشتر از سانیتینب بود. همچنین این معیار در کسانی که از لوانتینیب به علاوه اورلیموس استفاده کرده بودند نیز بیشتر از افرادی بود که از سانیتینب تنها استفاده کرده بودند.

میزان بقا کلی در گروهی که از لوانتینیب به علاوه پمبرولیزومب استفاده کرده بودند بیشتر از افرادی بود که از سانیتینب تنها استفاده کرده بودند. اما این مطالعه نشان داد که میزان بقا در گروه سانیتینب و در گروه لوانتینیب به علاوه اورلیموس تنفاوتی با هم نداشتند.

همانطور که پیش‌تر گفته شد، ایمنی و عوارض دارویی در این سه دسته بیمار مورد بررسی قرار گرفت. میزان عوارض دارویی در گروه اول برابر 82% در گروه دوم برابر 83% و در نهایت در بیمارانی که از سانیتیب تنها استفاده می‌کردند برابر 71% بود. عوارض شدید دارویی تنها در 10% از بیماران هر گروه مشاهده شد. از این عوارض می‌توان به افزایش فشار خون، اسهال و افزایش آنزیم‌های کبدی اشاره کرد.

نتیجه گیری مطالعه

این مطالعه نشان داد که ترکیب دارویی لوانتینیب و پمبرولیزومب با افزایش قابل توجه PFS و بقا کلی در مقایسه با داروی سانیتینیب همراهی داشت. ترکیب لوانتینیب و اورلیموس نیز باعث افزایش PFS شده ولی تاثیری بر روی بقا کلی نداشته است.

Lenvatinib plus Pembrolizumab or Everolimus for Advanced Renal Cell Carcinoma

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب