بیماری‌های عروق کرونر قلب
بیماری‌های عروق کرونر قلب همچنان به عنوان شایع‌ترین علت مرگ و میر در در کشور‌های غربی مطرح هستند. همچنین آترواسکلروزیس اصلی‌ترین عامل بروز بیماری‌های عروق کرونری و عروق مغزی است. در طی سال‌های گذشته، مطالعه میزان درگیری آترواسکلروز عروق بدن (ارزیابی میزان تنگی آن‌ها)، هدف اصلی در شناسایی بیماری‌های قلبی و عروقی بوده است. باید توجه داشت که اخیرا استراتژی و روش درمان این دسته از بیماران تغییر کرده است.
مطالعات جدید نشان داده‌اند که می‌توان میزان تنگی عروق کاروتید را با استفاده از روش‌های تصویربرداری غیرتهاجمی از قبیل سونوگرافی کاروتید، سی‌تی‌اسکن و یا MRI، ارزیابی و به طور دقیق محاسبه کرد. در نهایت می‌توان با استفاده از نتایج این روش تشخیصی بیمار مناسب برای عمل جراحی قلب را انتخاب کرد. قابل ذکر است که روش معمول و روتین، استفاده از آنژیوگرافی عروق کرونر می‌باشد.
آنژیوگرافی عروق کرونر روشی تهاجمی برای بررسی میزان تنگی عرق کرونر است که به طور روتین در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این زمینه باید به چند نکته توجه داشت. نکته اول این که عروق کاروتید در نزدیکی پوست قرار دارند و به راحتی می‌توان از دستگاه سونوگرافی برای ارزیابی شرایط درونی آن‌ها استفاده کرد. نکته دوم این که عروق بدن از نظر میزان آترواسکلروزی تقریبا شرایط یکسانی دارند. همین مسئله باعث می‌شود که بتوان با استفاده از این روش آسان میزان گرفتگی عروق کرونر را محاسبه کرد. مطالعه‌ای که در سال 2021 انجام شد به بررسی امکان استفاده آترواسکلروز عروق کاروتید برای ارزیابی احتمال وقوع بیماری‌های کرونر قلب پرداخت. جزئیات این مطالعه به طور مختصر در زیر توضیح داده شده است.
بررسی ارتباط بین CIMT و بیماری‌های کرونر قلبی
برای انجام این تحقیق از جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی پزشکی استفاده شد. کلیه مطالعاتی که موضوع مرتبطی داشتند وارد این متآنالیز شدند. کلیه مقالات استفاده شده، تا تاریخ اکتبر 2020 انجام شده بودند. هدف اولیه انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین CIMT (carotid intima-media thickness) و خصوصیات پلاک موجود در عروق کاروتید با میزان وقوع بیماری‌های عروق کرونری قلب بود. هدف ثانویه این بررسی، پیدا کردن ارتباط بین پاتولوژی عروق کاروتید و میزان بروز بیماری کرونر قلب بود. در نهایت 89 مقاله وارد این متاآنالیز شدند.
22683 بیمار مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. این آنالیز آماری نشان داد که میزان CIMT به طور خطی با شدت وقوع بیماری‌های کرونری قلبی در ارتباط بود. وجود پلاک و کلسیفیکاسیون عروق کاروتید به میزان قابل توجهی با بروز بیماری‌های عروق کرونری در ارتباط داشت. از طرف دیگر نویسندگان این مقاله نشان دادند در صورتی که پلاک عروقی کاروتید مرکز نکروزه و حاوی جربی زیاد داشته باشد، احتمال وقوع این دسته از بیماری‌ها (به طور غیر قابل توجه) افزایش می‌یابد. در این مطالعه ارتباط متوسط بین تنگی عروق کاروتید و عروق کرونری وجود داشت. همچنین همین میزان از ارتباط بین کلسیفیکاسیون عروق کاروتید و کرونری رویت شد.
نتیجه مطالعه چه بود؟
این متاآنالیز نشان داد که آترواسکلروز بر روی هر دو عروق کرونر و کاروتید تاثیر می‌گذارد. ولی باید توجه داشت که میزان این تاثیر همیشه به یک اندازه نیست. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت می‌توان برای ارزیابی میزان درگیری عروق کرونر قلبی از بررسی کاروتید استفاده کرد.
PubMed-Carotid Atherosclerosis in Predicting Coronary Artery Disease
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
