سندرم تونل کارپال چیست؟
زمانی که عصب مدین در فضای تونل کارپ مچ دست تحت فشار قرار بگیرد، علائم و نشانه‌هایی برای فرد ایجاد می‌کند که به آن سندرم تونل کارپال گفته می‌شود. در صورتی که این فشار بر روی عصب دائمی و شدید باشد می‌تواند باعث ایسکمی و آسیب به عصب شده و در نتیجه عملکرد دست بیمار مختل شود. باید توجه داشت که این اختلال در سرتاسر جهان به طور شایع اتفاق می‌افتد. سازمان جهانی بهداشت تخمین زده که احتمال بروز این سندروم در حدود 1 الی 5% است. از شایع‌ترین علائم این اختلال می‌توان به بی‌حسی، گزگز و مورمور شدن انگشتان دست، درد و ضعف اشاره کرد.
این علائم معمولا از محل آسیب و تحت فشار قرار گرفتن عصب شروع شده و تا انتها ادامه دارد. روش‌های مختلفی برای تشخیص این بیماری وجود دارد. در مواقعی که شک به وجود این اختلال وجود داشته باشد، می‌توان از از روش‌های الکترودیاگنوستیک استفاده کرد. باید توجه داشت که روش اصلی تشخیص این بیماری با معاینه بالینی است.
سندرم تونل کارپال چگونه درمان می‌شود؟
درمان‌های متعددی برای این اختلال گزارش شده است. اصلی‌ترین روش درمان در این بیماران (به ویژه در بیمارانی که به نوع شدید این اختلال دچار هستند) استفاده از جراحی آزادسازی عصب است. تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئید یکی دیگر از روش‌های درمانی در این بیماری است که می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. با توجه به محل آناتومیک، در اغلب موارد این تزریق با هدایت سونوگرافی انجام می‌شود. قابل ذکر است در صورتی که این تزریق به طور درست انجام نشود ممکن است قسمتی از علائم بیمار باقی‌مانده یا بیماری عود کند.
مطالعات مختلفی در این زمینه انجام شده است. برخی از این مطالعات اعلام کرده‌‌اند که استفاده از سونوگرافی (به جای روش‌های قدیمی که در آن‌ها تزریق به طور حدسی انجام می‌شد)، تاثیر بهتری در کاهش علائم داشته است. البته تفاوتی از نظر میزان عملکرد نداشته است. یک مطالعه که در سال 2021 انجام شد به بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئید در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال پرداخت. جزئیات این مطالعه به طور مختصر توضیح داده خواهد شد.
روش انجام این مطالعه
این مطالعه به صورت متاآنالیز انجام شد. برای انجام این تحقیق آماری از جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی آماری پزشکی استفاده گردید. کلیه کارآزمایی‌های بالینی که در این زمینه تا اکتبر سال 2020 انجام شده بود، وارد این متاآنالیز شدند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تفاوت اثربخشی تزریق کورتیکواستروئید تحت هدایت سونوگرافی و یا به صورت قدیمی بود.
در نهایت 8 کارآزمایی بالینی برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. این کارآزمایی‌های بالینی در بین سال‌های 2013 الی 2019 به انجام رسیده بودند و شامل 448 بیمار می‌شدند. برای به دست آوردن نتایج این مطالعه از چندین نوع پرسشنامه مختلف استفاده شد. تحلیل داده‌های موجود در این مطالعه نشان داد که تاثیر استفاده از هدایت سونوگرافی در تزریق کورتیکواستروئید داخل مفصلی در مقایسه با روش‌های قدیمی، به مراتب بیشتر است و برای درمان این دسته از بیماران توصیه می‌شود.
PubMed-Ultrasound-guided corticosteroid injection for patients with carpal tunnel syndrome: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
