EHR یا ثبت الکترونیکی سلامت در حال پیشرفت به سمت شرایطی ایده‌آل برای انتقال اطلاعات بیماران میان اعضای کادر درمان است. این روش تحولی عظیم در روند تشخیص و درمان ایجاد کرده و اطلاعات مفیدی را از روند تغییرات علائم حیاتی و سوابق پزشکی بیماران در اختیار پزشکان و سایر اعضای حوزه علوم پزشکی در اختیار می‌گذارد. مطالعات زیادی نقش مثبت این روش ثبت الکترونیک را تایید کرده و برتری‌های آن را نسبت به روش سنتی یا ثبت کاغذی عنوان کرده‌اند. اما آيا این برتری در مورد بیماران مبتلا به اختلالات روان نیز صادق است؟ در این مقاله دکترنکست به همین موضوع می‌پردازیم.
ثبت اطلاعات سلامت در بیماران مبتلا به اختلالات روان
با وجود اینکه مقالات زیادی در خصوص موثر بودن EHR در سلامت بیماران به چاپ رسیده‌اند، اما نمی‌توان این مطالعات را به طور ۱۰۰ درصدی به بیماران مبتلا به اختلالات روان تعمیم داد. چرا که شرایط این بیماران کمی خاص بوده و نکاتی را باید در خصوص این افراد در نظر گرفت.
در سال ۲۰۱۵ تقریبا ۸۰ درصد از بیمارستان‌های آمریکا به سیستم EHR مجهز بودند. این درحالی است که در این سال تنها ۱۵ درصد از بیمارستان‌های اعصاب و روان به سطح ساده‌ای از این سیستم ثبت اطلاعات دسترسی داشتند. علت این موضوع را می‌توان در موارد زیر جست‌وجو کرد:
- فشار مالی اولیه از سوی تولید کنندگان
- سیستم سازمان نیافته برای ثبت اطلاعات بیماران
- عدم اطمینان بیماران اعصاب و روان از محفوظ ماندن اطلاعات
- تابو بودن بیماری‌های اعصاب و روان در اجتماع
بنابراین محققان به طور جداگانه به بررسی این موضوع در چندین بیمارستان اعصاب و روان پرداختند. هرچند که تعداد این مطالعات محدود است، اما نتایج، با آنچه که از سایر مطالعات به دست آمده بود، تفاوت چندانی نداشت. به طوری که الکترونیکی شدن نسخ دارویی باعث شد که بیماران به دلیل ناخوانا بودن نسخ، داروی اشتباه دریافت نکنند. خصوصا اینکه تعداد زیادی از بیماران مبتلا به اختلالات روان روی این موضوع بسیار حساس هستند.
همچنین تعامل بین بیماران و پزشک در استفاده از EHR بهبود پیدا کرد. خصوصا اینکه همراهان بیمار نیز توانستند اطلاعات بیمار را به نحو موثرتری از سوی پزشک دریافت کنند و چالش کمتری داشتند.
متخصصان اعصاب و روان در دکترنکست
اطلاعات من به دست چه کسانی می‌رسد؟
همان طور که اشاره شد، متاسفانه ابتلا به بیماری‌های اعصاب و روان از جمله افسردگی، اسکیزوفرنی، اعتیاد، تشنج و اختلال دو قطبی، در اجتماع همچنان یک تابو است. این بدین معناست که جامعه هنوز پذیرش این را پیدا نکرده است که این بیماری‌ها قابل درمان هستند و ابتلا به آن‌ها تقصیر افراد نیست. بنابراین بیماران مبتلا به اختلالات روان غالبا در خصوص انتشار اطلاعات پزشکی خود نگران هستند.
در زمانی که ثبت اطلاعات کاغذی بود، منشی پزشک تنها نسخه‌ی موجود از اطلاعات بیمار را در یک کمد قفل شده نگهداری می‌کرد. بنابراین بیمار تا حد زیادی از محفوظ ماندن اسرار پزشکی خود مطمئن بود. اما امروز که جزئیات بیماری فرد بر روی کامپیوتر ثبت می‌شود و همزمان چندین پزشک، یک داروساز، چند پرستار و سایر اعضای کادر درمان می‌توانند اطلاعات بیمار را پیش روی خود داشته باشند، نگرانی در این خصوص برای بیماران مبتلا به اختلالات روان بیشتر می‌شود.
فردی که مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی است، نمی‌داند که اطلاعات او به چه سطحی از اشتراک می‌رسد. فردی که به الکل اعتیاد دارد، شاید نگران باشد که آیا رئیس شرکت او به این اطلاعات دست پیدا می‌کند یا خیر؟
بنابراین دولت‌ها برای به اشتراک گذاری اطلاعات سلامت بیماران باید در تمامی مراحل ثبت، از بیماران اجازه بگیرند و در هر مرحله جزئیاتی که به اشتراک گذشته می‌شود را به بیمار اطلاع دهند.
بیماری‌های آینده در پی اختلالات روان
یکی از چالش‌هایی که پزشکان با آن مواجه می‌شوند، مربوط به بیمارانی است که در گذشته به اختلالات روان مبتلا بوده‌اند. مطالعات نشان داده است که این افراد در مصرف داروها و مدیریت بیماری خود (مثلا بیماری‌های قلبی عروقی)، توجه کمتری دارند و پزشک باید برای پایش درمان در این دسته افراد تمرکز و وقت بیشتری بگذارد. پس اگر پزشک از گذشته‌ی بیمار اطلاع داشته باشد و بداند که او به نوعی بیماری روان مبتلا بوده است، دقت بیشتری بر روی بیمار خواهد داشت و بیماری او را بهتر کنترل می‌کند. بنابراین این نیز از دیگر مزایای استفاده از EHR در بیماران مبتلا به اختلالات روان می‌باشد.
