در این مقاله به بررسی مکانیسم پاتولوژیک بیماری‌های خود ایمنی و امکان استفاده از IL-38 در این دسته از بیماریها پرداخته شده است. بیماری‌های خود ایمنی اختلالاتی هستند که در زمینه پاسخ سیستم ایمنی بدن در مقابل سلول‌های خودی فرد ایجاد می‌شوند. از این بیماری‌های خود ایمنی می‌توان به آرتریت روماتوئید، لوپوس، پمفیگوس و پسوریازیس اشاره کرد.
قابل ذکر است که درمان اکثر این اختلالات بر پایه ضد التهاب‌هایی از قبیل کورتون استوار است. این دسته از داروها می‌توانند با کاهش پاسخ سیستم ایمنی در بهبود علائم، تاثیر قابل ملاحظه‌ای داشته باشند. ولی باید توجه داشت که اکثر این بیماریها هنوز درمان مشخصی ندارند.
این پاسخ سیستم ایمنی می‌تواند با عوارض متعددی از قبیل اختلال عملکرد عضو، آسیب بافتی و تغییرات پاتولوژیک همراه شود. بر اساس محل ضایعه، بیماری‌های خود ایمنی به دو دسته سیستمیک و یا لوکالیزه تقسیم بندی می‌شوند.
روش انجام مطالعه
مطالعات مختلف نشان دادند که در سال 2020، در حدود 5 الی 8% از جمعیت جهان تا حدودی درگیر این دسته از اختلالات می‌باشند. موارد مختلفی می‌توانند باعث تاثیر بر روی سیستم ایمنی و بروز اختلالات خود ایمنی شوند.
از این موارد می‌توان به مسائل ژنتیکی و اپیژنیک، عوامل محیطی و هورمونی اشاره کرد. سیستم ایمنی بدن انسان از قسمت‌ها و اعضای مختلفی تشکیل شده است.
از این اعضا می‌توان به B cellها، T cellها، NK celها و سایتوکاین‌های التهابی از قبیل اینترلوکین 1، اینترلوکین 15 و 35 اشاره کرد. همانطور که پیش‌تر گفته شد، عوامل مختلفی مثل مسائل محیطی و اختلالات هورمونی می‌توانند بر روی هر یک از اعضای این سیستم اثر بگذارند و باعث بروز اختلالات خود ایمنی شوند.
باید توجه داشت که با وجود انجام تعداد بسیار بالای مطالعات در سرتاسر جهان بر روی اختلالات خود ایمن، هنوز علت تعداد زیادی از آن‌ها به خوبی مشخص نمی‌باشد. از طرف دیگر، برخی از سایتوکاین‌های جدید توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند. IL-38 نوعی سایتوکاین جدید است. این سایتوکاین به طور روتین در عضوهایی از قبیل پوست، طحال و سینوویم وجود دارد.
مطالعات نشان داده‌اند که IL-38 می‌تواند نقش مهمی در ایجاد تعادل سلول‌های سیستم ایمنی داشته باشد. همچنین از طرف دیگر شواهد علمی بیان کرده‌اند که این سایتوکاین نقش مهمی در تنظیم و تعادل سایر سایتوکاین‌ها ایفا می‌کند.
این شواهد می‌توانند دلیلی بر این مدعا باشند که تغییرات ایجاد شده در میزان این سایتوکاین می‌تواند تاثیر بسیار مهمی در ایجاد بیماری‌های خود ایمنی داشته باشد. مطالعه‌ای در سال 2021 انجام شد و به بررسی این سایتوکاین پرداخت.
نتایج مطالعه
این مطالعه ارتباط بین IL-38 و بیماری‌های خود ایمنی را به طور مختصر مورد بررسی قرار داد. همچنین از اهداف دیگر این مطالعه بیان جدید‌ترین اطلاعات و مطالعات انجام شده در زمینه این سایتوکاین و عملکرد و تاثیر آن بر روی سیتم ایمنی می‌باشد.
باید توجه داشت که این مطالعه توجه بالایی به بررسی و توضیح تمایز سلول‌های ایمنی داشته است. در نهایت نویسندگان این مطالعه نگاه اجمالی به مطالعات آینده و ایده‌های در این زمینه داشتند. آن‌ها اعتقاد داشتند که مطالعات جدید در حال بررسی امکان استفاده از این سایتوکاین به وسیله تکنولوژی‌های جدید هستند. باید توجه داشت که فهم هر چه بیشتر و بهتر IL-38 می‌توان تاثیر بسیاری زیادی در درمان این دسته از بیماریها داشته باشد.
The Pathological Mechanism and Potential Application of IL-38 in Autoimmune Diseases
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
