عفونت های مجاری ادراری تا 8.4 درصد از دختران و 1.7 درصد از پسران را طی 6 سال اول زندگی درگیر میکند. درصد عود مجدد بیماری 30٪ است و امکان ایجاد عوارض دراز مدت در کودک وجود دارد. درگیری با اختلالات دیگری از جمله ریفلاکس وزیکورورتریک (VUR) یا اختلال عملکرد روده و مثانه (BBD) به صورت همزمان، می‌تواند چالش‌های تشخیص و مدیریت بیماری در مراحل اولیه درمان را بیشتر کند.
در مطالعه‌ای رویکرد تشخیصی و درمانی به هنگام عود مجدد بیماری و راهکارهایی جهت پیشگیری از بروز آن بررسی شده است. همچنین در رابطه با بیماران مبتلا به VUR و BBD نیز اطلاعات لازم در این مطالعه عنوان شده است.
مدیریت عفونت مجاری ادراری مکرر نیازمند مراقبت خانواده، دارو درمانی و گاها جراحی می‌باشد. ارجاع بیمار به متخصص کودکان به منظور بررسی بیشتر علائم مشابه سیستیت عود شونده ضروری است.
درمان عفونت مکرر مجاری ادراری
مدیریت موفق عفونت مکرر مجاری ادراری مستلزم همکاری میان کودکان، والدین و کادر درمان است. مراجعه به متخصص اطفال به منظور بررسی کودک باید در زمان مناسب انجام شود. باید به والدین آموزش‌های لازم داده شود تا در صورتی که کودک تب کرد، ارزیابی فوری پزشکی برای اطمینان از مدیریت به موقع عفونت مکرر مجاری ادراری انجام شود.پس از ارزیابی کودک، انتخاب آنتی بیوتیک مناسب باید بر اساس مقاومت میکروبی در منطقه، دستورالعمل ها و درمان قبلی انجام شود.
در انتخاب روش تجویز آنتی بیوتیک باید سن بیمار، ریسک اوروسپسیس، کمپلیانس بیمار نسبت به درمان خوراکی و سایر عوامل بالینی (استفراغ و اسهال) در نظر گرفته شود. در صورت لزوم، باید درمان تزریقی انجام شود. تصویربرداری مکرر و نظارت بر عملکرد کلیه باید لحاظ شود، به ویژه در افرادی که درگیر عفونت‌های مکرر مجاری ادراری هستند. کودکان و والدین باید در مورد دستورالعمل‌های بهداشتی که بار میکروبی را به حداقل می رساند، آموزش ببینند. اجتناب از حمام کف که می‌تواند باعث تحریک مخاط و ناراحتی دستگاه تناسلی شود، احتمال ابتلا به عفونت ادراری را کاهش می‌دهد.
پیشگیری از عفونت مکرر مجاری ادراری (غیر آنتی بیوتیکی)
علیرغم وجود شواهد کافی، استفاده از پروبیوتیک‌ها به منظور جلوگیری از عفونت ادراری مکرر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. محصولات کرن‌بری اگرچه بی‌خطر هستند، اما به خوبی تحمل نمی‌شوند و تنها در بیماران بدون مشکل آناتومیک مفید واقع می‌شوند. تحقیقات در مورد این موضوع متناقض بوده و اغلب از کیفیت پایینی برخوردار است. شناسایی و مدیریت اختلالاتی مانند VUR و BBD برای پیشگیری از عفونت مجاری ادراری در این بیماران حائز اهمیت است.
مطالعات گسترده‌ای در رابطه با نقش آنتی‌بیوتیک‌ها در پیشگیری از عفونت ادراری صورت گرفته است اما همچنان شواهد کافی جهت تایید این روش وجود ندارد. با توجه به احتمال ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی، توصیه می‌شود که متخصص اطفال در تصمیم گیری برای شروع پروفیلاکسی طولانی مدت آنتی بیوتیک مشارکت داشته باشد. علاوه بر این، پیشگیری مداوم با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در تا 10 درصد موارد با عوارض جانبی همراه است که بیشتر آنها واکنش‌های خفیف شامل تهوع، استفراغ و واکنش‌های پوستی هستند.به طور کلی پیشگیری مداوم با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها باید در جمعیت های پرخطر که مستعد ابتلا به عفونت ادراری مکرر هستند و در معرض آسیب کلیه قرار دارند، در نظر گرفته شود. بیماران مبتلا به VUR و BBD بیشترین خطر عفونت ادراری مکرر را دارند و بیشترین بهره را از پیشگیری مداوم با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها می‌برند.
می‌توانید متن کامل این مقاله را در لینک زیر مشاهده کنید:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34189543/
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
