همانطور که می‌دانید سرطان پانکراس بدخیم‌ترین سرطان شناخته شده است. بافت پارانشیمی پانکراس می‌تواند به انواع مختلفی از سرطان مبتلا شود.
شایع‌ترین سرطانی که ممکن است باعث درگیری پانکراس شود، آدنوگارسیوم داکتال پانکراس است. این شکل از سرطان بسیار تهاجمی بوده و میزان بقا در بیماران مبتلا به این سرطان معمولا پایین می‌باشد.
قسمت‌های مختلف پانکراس
پانکراس به چند قسمت تقسیم بندی می‌شود. سر، تنه و دم از قسمت‌های مختلف پانکراس هستند. این نوع سرطان به طور شایع در قسمت سر پانکراس بروز می‌کند. به طور معمول در اوایل زمان تشکیل این سرطان، هیچ علائمی در بدن فرد بیمار ظهور نمی‌کند. همین مسئله باعث می‌شود که این سرطان با تاخیر تشخیص داده شود. تاخیر در تشخیص این سرطان باعث می‌شود که در بدو شناسایی آن بیمار به محیط اطراف پیشرفت کرده باشد. در حدود 80 الی 85 درصد از بیماران در بدو مراجعه مبتلا به بیماری پیشرفته هستند.
درمان سرطان پانکراس
در طول تاریخ پزشکی، روش‌های مختلفی برای درمان سرطان پانکراس معرفی شدند. در حال حاضر درمان پیشنهاد شده انجام جراحی و برداشتن توده به طور کامل و سپس شیمی درمانی بعد از آن می‌باشد (باید توجه داشت که این روش درمان مربوط به بیمارانی است که امکان عمل جراحی و برداشت کامل توده را داشته باشند). رژیم‌های متعدد شیمی درمانی برای این دسته از بیماران پیشنهاد شده است.
رژیم FOLFRINOX و یا رژیم gemcitabine and paclitaxel در حال حاضر توسط پزشکان مورد استفاده قرار می‌گیرند. رژیم FOLFRINOX معمولا در بیمارانی استفاده می‌شود که از لحاظ شرایط جسمی توانایی تحمل این رژِیم شیمی درمانی سنگین را داشته باشند. این افراد باید سن زیر 65 سال و همچنین وضعیت عملکرد کبدی مناسبی داشته باشند. از طرف دیگر، بیمارانی که وضعیت جسمی ضعیف‌تر و یا سن بالاتر داشته باشند، میتوانند از رژیم gemcitabine and paclitaxel استفاده کنند.
در صورتی که بیمار مبتلا به سرطان پانکراس به رژیم شیمی درمانی اولیه پاسخ مناسبی نداده و یا بعد از دریافت آن دچار عود و یا پیشرفت بیماری شد، نیازمند تغییر رژیم شیمی درمانی می‌باشد. در خط دوم درمان تنها یک رژیم شیمی درمانی مورد تایید FDA قرار گرفته است. استفاده از داروی لیپوزومال ایرینوتکان در خط دوم درمان سرطان پانکراس در مطالعه NAPOLI-1 مورد تایید قرار گرفت.
علاوه بر رژیم‌های شیمی درمانی ذکر شده در بالا که همگی مورد تایید FDA بودند و استاندارد درمانی در حال حاضر محسوب می‌شدند، رژیم‌های شیمی درمانی مختلف دیگری در حال بررسی در جهت استفاده در این سرطان هستند.
نتیجه گیری
همانطور که می‌دانید در چند سال اخیر درمان‌های ایمونوتراپی وارد روش‌های درمانی سرطان شده است. مطالعات نشان داده‌اند که در درمان سرطان پانکراس نمی‌توان به طور روتین از ایمونوتراپی استفاده کرد. البته قابل ذکر است که در خط دوم درمان در بیمارانی که MSI بالا داشته باشند در صورت نبود روش درمانی مناسب دیگر می‌توان ایمونوتراپی را در نظر داشت.
قابل ذکر است که تعدادی از بیماران مبتلا به سرطان پانکراس دچار موتاسیون BRCA هستند. مطالعات جدید در حال بررسی امکان استفاده از داروهای مهارکننده PARP در این دسته از بیماران هستند.
در حال حاضر بیومارکر ژنتیکی و یا مولکولی خاصی که بتواند به پزشکان در انتخاب بهترین روش درمانی کمک کند، وجود ندارد. بنابراین هدف از انجام بسیاری از مطالعات جدید پیدا کردن بیومارکرهای ژنتیکی و یا مولکولی مناسب برای پیش‌بینی روش درمانی مناسب و میزان بقا بیمار می‌باشد.
برای مطالعه متن کامل این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
Treatment landscape of metastatic pancreatic cancer
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
