مقالات علمی جدید در مورد اثربخشی نوروفیدبک در درمان اضطراب، وسواس و افسردگی چه می‌گویند؟

David F. Tolin و همکاران در سال 2020، در یک مطالعه مروری به بررسی بوفیدبک و نوروفیدبک برای اختلالات اضطرابی پرداخته اند. آنها با بررسی 12 مقاله علمی منتشر شده تا آن روز و فراتحلیل نتایج آن ها به این نتیجه رسیدند که بیوفیدبک (بویژه EEG Biofeedback که همان نوروفیدبک است)، تاثیر قابل توجه و معنی داری در بهبود و کاخش علایم بیماران اختلالات اضطرابی دارد.

نتایج این تحقیق در فصل 16 کتاب Advances in Experimental Medicine and Biology منتشر شده در سال 2022 چاپ شده است. در اینجا می توانید اصل مقاله را با عنوان Biofeedback and Neurofeedback for Anxiety Disorders: A Quantitative and Qualitative Systematic Reviewبخوانید.

مظالعه مروری و متاآنالیز دیگری که در سال 2021 توسط J. Fernández-Alvarez و همکاران انجام شده است به بررسی اثربخشی بیوفیدبک و نوروفیدبک بر روی افسردگی پرداخته است. آنها با بررسی 21 مقاله علمی منتشر شده تا آن روز و فراتحلیل نتایج آن ها به این نتیجه رسیدند که در مجموع، نوروفیدبک مداخله موثری برای افراد مبتلا به افسردگی بالینی و افسردگی ثانویه است. با توجه به نتایج متاآنالیز، افسردگی، با موفقیت با نوروفیدبک درمان شده است. به طور خاص، تمام مطالعات انجام شده در سطح 1 نتایج مثبتی را در بیماران خود به دست آوردند. این با تئوری های موجود که مکانیسم های پشت اختلال عملکرد روانی فیزیولوژیکی در اختلالات عاطفی را توضیح می دهند، سازگار است. در همین راستا، شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد تغییرات ضربان قلب و الگوهای تنفسی خاص ممکن است نقش علّی بر شبکه‌های مغزی تنظیم‌کننده درگیر در تنظیم احساسات داشته باشند. در اینجا می توانید اصل مقاله را با عنوان Efficacy of bio- and neurofeedback for depression: a meta-analysis.  بخوانید.

Mikhail Ye. Melnikov و همکاران در سال 2021، به بررسی سطوح شواهد فعلی برای مداخلات بیوفیدبک و نوروفیدبک در درمان افسردگی پرداخته اند. هدف این مقاله نشان دادن سطح کنونی شواهد علمی برای استفاده از بیوفیدبک و نوروفیدبک برای درمان افسردگی همراه با بررسی دقیق مطالعات در این زمینه و بحث در مورد منطق استفاده از هر پروتکل است.

در این مطالعه آنها به این نتیجه رسیده اند که اثربخشی نوروفیدبک به طور خاص در درمان افسردگی توسط مطالعات موجود پشتیبانی می شود (همه سطح مناسب 2تا5، “احتمالا موثر”). بزرگترین عارضه ای که مانع از رسیدن پروتکل های خاص به سطوح شواهد بالاتر می شود، تعداد نسبتاً بالای مطالعات کنترل نشده و عدم وجود تکرار دقیق ناشی از ناهمگونی در جزئیات پروتکل، طول دوره، اقدامات بهبود، شرایط کنترل و ویژگی های نمونه است. اگرچه در مورد نقش عوامل عصبی زیستی در افسردگی که در مطالعات مختلف علوم اعصاب و بیوشیمیایی منعکس شده است تردیدی وجود ندارد. بنابراین، بیوفیدبک و نوروفیدبک ممکن است ابزارهای معقولی برای کنترل شدت افسردگی از طریق فرآیندهای بیولوژیکی اساسی باشند. در اینجا می توانید اصل مقاله را با عنوان The Current Evidence Levels for Biofeedback and Neurofeedback Interventions in Treating Depression: A Narrative Review بخوانید.

جدید ترین مطالعه مروری در سال 2023 توسط Abhishek Uday Patil و همکاران منتشر شده است که در آن به بررسی اثربخشی نوروفیدبک مبتنی بر EEG به عنوان یک مداخله درمانی برای درمان افسردگی پرداخته اند. آنها با بررسی 12 مطالعه علمی منتشر شده تا آن روز، گزارش دادند که بیماران مبتلا به افسردگی، بهبودهای شناختی، بالینی و عصبی قابل توجهی را پس از نوروفیدبک مبتنی بر EEG نشان دادند. با توجه به هزینه کم و خطر کم عوارض جانبی به دلیل ماهیت غیر تهاجمی آن، در نهایت با بررسی های انجام شده، پیشنهاد شده است که نوروفیدبک یک ابزار مداخله ای موثر است که می تواند به عنوان یک درمان مکمل برای افسردگی مورد استفاده قرار گیرد بویژه برای بیمارانی که قبلاً داروهای استاندارد دریافت می‌کنند اما همچنان علامت‌دار هستند. در اینجا می توانید اصل مقاله را با عنوان Review of EEG-based neurofeedback as a therapeutic intervention to treat depression.  بخوانید.