اهمیت و شیوع بیماری کلیوی
بیماری کلیوی یکی از بحران‌های سلامت در سراسر جهان است. همچنین، این بیماری دوازدهمین علت شایع مرگ و میر می‌باشد که سالانه منجر به مرگ 1.1 میلیون نفر در سراسر جهان می‌شود. تقریباً 10 درصد از جمعیت جهان از بیماری مزمن کلیوی رنج می‌برند و این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است. 17 درصد از سرخپوستان به نوعی از بیماری مزمن کلیوی مبتلا هستند و دو میلیون بیمار هر ساله در هند نیاز به دیالیز دارند. طبق آمار، 50% از افراد مبتلا به اختلالات کلیوی در آخرین مرحله بیماری کلیه خود به نفرولوژیست مراجعه می‌کنند. طبق برنامه‌ای که برای غربالگری بیماری مزمن کلیه در Chennai توسط Kidney Help Trust اجرا شده است، شیوع بیماری مزمن کلیوی در جمعیت روستایی 13.9% بوده است.
پروتئینوری به عنوان مارکر تشخیصی بیماری کلیوی
پروتئینوری یک علامت مهم بیماری کلیوی است که اطلاعات تشخیصی و پیش آگهی موثری ارائه می‌دهد. پروتئینوری یک مارکر اصلی در بررسی بیماری مزمن کلیه، بیماری حاد کلیه، هماچوری و پره اکلامپسی است. این مارکر اولین علامت تشخیصی اختلال گلومرولی است که قبل از کاهش GFR تظاهر می‌یابد. غربالگری زودهنگام بیماری‌های کلیوی با اندازه‌گیری پروتئین ادرار 24 ساعته، در پیشگیری از بیماری مزمن کلیه بسیار موثر است. همچنین پروتئینوری می‌تواند نشان دهنده پیشرفت بیماری کلیوی باشد و در عین حال به ارزیابی اثربخشی درمانی که برای بیمار در نظر گرفته شده است، کمک کند. به طور معمول پروتئینوری با توجه به اوره سرم و کراتینین سرم برآورد می‌شود. سطح نرمال کراتینین سرم لزوماً به این معنا نیست که کلیه در وضعیت خوبی قرار دارد. تخمین زده می‌شود که از دست رفتن 50% از عملکرد نفرون‌ها منجر به دو برابر شدن (حداقل) غلظت کراتینین سرم می شود.
پروتئین ادرار 24 ساعته و نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی
تخمین پروتئین در ادرار 24 ساعته یک استاندارد مرجع برای برآورد پروتئینوری است. با این حال، جمع آوری ادرار به موقع یک کار سخت و ناراحت کننده برای بیماران است. این روش معایب زیادی دارد و به دلیل جمع آوری نمونه، امکان خطا وجود دارد. بنابراین، در نظر گرفتن یک روش جایگزین برای برآورد پروتئینوری ضروری است. محاسبه پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی، روش مناسبی برای برآورد پروتئینوری خواهد بود. این محاسبه با برآورد پروتئین نمونه ادرار تصادفی، کراتینین و در نهایت نسبت پروتئین به کراتینین تخمین زده می‌شود. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین پروتئین ادرار 24 ساعته و نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی انجام شده است. در صورت قابل مقایسه بودن، برآورد نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی می‌تواند به عنوان یک روش جایگزین برای تعیین کمی پروتئینوری در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرد.
هدف مطالعه
هدف این مطالعه، مقایسه نتایج پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی با پروتئین ادرار 24 ساعته بود. در این مطالعه، پروتئین ادرار 24 ساعته و پروتئین نمونه ادرار تصادفی و کراتینین نمونه ادرار تصادفی در 50 بیمار مبتلا به بیماری‌های کلیوی مختلف مانند بیماری مزمن کلیوی، نفروپاتی دیابتی، سندرم نفروتیک و غیره تخمین زده شد. نتایج این بررسی شامل موارد زیر است:
1. پروتئین ادرار 24 ساعته بین 0.253 گرم در روز تا 3.66 گرم در روز متغیر است.
2. نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی بین 0.2 تا 4.7 بود.
3. بین پروتئین ادرار 24 ساعته و نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی با پروتئینوری کمتر از 2 گرم در روز در مقایسه با پروتئینوری بیشتر از 2 گرم در روز، همبستگی مثبت و ارتباط آماری معناداری وجود دارد.
4. از این رو برای تعیین میزان پروتئینوری، نسبت پروتئین به کراتینین در نمونه ادرار تصادفی می‌تواند به عنوان روش جایگزین پروتئین ادرار 24 ساعته در آزمایشگاه بیوشیمی بالینی مورد استفاده قرار گیرد.
لینک مقاله در زیر آورده شده است:
https://www.longdom.org/open-access/evaluation-of-spot-urine-protein-creatinine-ratio-as-an-index-of-quantitative-proteinuria-in-varying-renal-disorders-65082.html
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
