سرطان متاستاتیک ریه
مطالعه‌ای اخیر به بررسی امکان استفاده از gefitinib به علاوه durvalumab در بیماران با جهش EGFR مثبت که مبتلا به نوع small cell سرطان متاستاتیک ریه هستند، پرداخته است. درمان‌های ضد سرطان در طی سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی داشته و یکی از این پیشرفت‌ها استفاده از داروهای target therapy است. عملکرد این دسته دارویی به این صورت است که تنها سلول‌هایی را از بین می‌برد که نوع خاصی از گیرنده را داشته باشند. هر نوع سلول سرطانی، نوع خاصی از گیرنده را بر روی خود بروز می‌دهد. در صورتی که بتوانیم این گیرنده‌ها را شناسایی کنیم، می‌توانیم دارویی طراحی کنیم که این سلول‌ها را پیدا کرده و از بین ببرد. یکی از نکات مثبت این داروها که با داروهای شیمی درمانی تفاوت دارد، این است که این داروها به طور غیراختصاصی عمل نکرده و بنابراین به سایر سلو‌ل‌های سالم بدن آسیب وارد نمی‌کند.
گیرنده EGFR و داروهای اختصاصی این گیرنده
البته باید توجه داشت که مصرف این دسته دارویی می‌تواند عوارض مربوط به خود را داشته باشند. یکی از گیرنده‌های مهم سطح سلولی که داروهای مختلفی برای شناسایی آن طراحی شده‌اند، گیرنده EGFR است. داروهای اختصاصی این گیرنده در حال حاضر در بیماران مبتلا به سرطان متاستاتیک ریه مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوع دیگر از گیرنده که فقط در سرطان‌هایی خاص بروز می‌کند، گیرنده BRAF است. یکی از داروهای مهمی که جزو دسته ایمونوتراپی‌ها قرار دارد، durvalumab است.
شرکت کنندگان این مطالعه به نوع متاستاتیک سرطان non small cell ریه مبتلا بودند. همچنین این بیماران تا به حال از داروهای مهارکننده تیروزین کیناز (یک دسته دارویی تارگت‌تراپی بسیار مهم) استفاده نکرده بودند. در این مطالعه که به صورت چند مرکزی انجام شد، 56 بیمار مبتلا به سرطان ریه non small cell حضور داشتند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول از ترکیب gefitinib و durvalumab استفاده کردند. گروه دوم بیمارانی بودند که ابتدا از gefitinib تنها و سپس به صورت همزمان با durvalumab استفاده کردند.
استفاده همزمان از دو داروی gefitinib و durvalumab
در این مطالعه durvalumab با دوز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم و gefitinib با دوز 250 میلی‌گرم مورد استفاده قرار گرفتند. با مصرف این دوز از دارو، 35% از بیماران دچار افزایش آنزیم‌های کبدی شدند. دارو در این دسته از بیماران متوقف شد. در گروه شیمی درمانی، میزان پاسخ به درمان برابر 63% بود. در این دسته از بیماران مدت زمان متوسط تا عود (PFS) برابر 10 ماه گزارش شد.
این مطالعه نشان داد که استفاده همزمان از دو داروی gefitinib و durvalumab، عوارض درمانی را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. تفاوت زیادی در میزان PFS بین این روش درمانی و روش‌های قبلی (استفاده از یک دارو به تنهایی) وجود نداشت. این مطالعه بیان کرد که امکان استفاده همزمان از gefitinib و داروی ایمونوتراپی، تاثیری در درمان بیماران مبتلا به سرطان non small cell ریه (که تا به حال از داروهای مهار کننده تیروزین کیناز استفاده نکرده بودند) ندارد.
PubMed-A Phase 1 study of gefitinib combined with durvalumab in EGFR TKI-naive patients with EGFR mutation-positive locally advanced/metastatic non-small-cell lung cancer
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
