میزان بروز آمبولی ریه و ترومبوز ورید عمقی در کرونا

آمبولی ریه در کرونا

در سال 2019 عفونت کرونا به صورت پاندمی مردم سراسر جهان را درگیر کرد. این عفونت که به دنبال آلودگی با ویروس کرونا ایجاد می‌شود، می‌تواند علائم گسترده‌ای داشته باشد. از این علائم می‌توان به سرفه، تب، درد عضلانی، درگیری شدید ریه و مرگ اشاره کرد. گزارشات متعددی در زمینه امکان افزایش احتمال بروز آمبولی ریه و ترومبوز وریدی عمقی در بیماران مبتلا به عفونت کرونا وجود دارد.

باید توجه داشت که تا به امروز این احتمال هنوز به طور دقیق به اثبات نرسیده است. آمبولی ریه می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را به خود اختصاص دهد. از این علائم می‌توان به تنگی‌نفس ناگهانی، سرفه، کاهش اکسیژن خون، افزایش ضربان قلب و افت فشار خون اشاره کرد. با توجه به این که بسیاری از این علائم در بیماران مبتلا به کرونا نیز دیده می‌شود، گاهی اوقات تشخیص این بیماری در حین ابتلا به کرونا دشوار است.

ترومبوز ورید عمقی در کرونا

به طور معمول می‌توان با بررسی میزان D-Dimer احتمال بروز آمبولی ریه را مورد بررسی قرار داد. ولی مطالعات نشان داده‌اند که امکان استفاده از این پارامتر در تشخیص آمبولی ریه در بیماران مبتلا به عفونت کرونا به طور دقیق مشخص نیست. مطالعات مختلفی در این زمینه انجام شده است. در سال 2021 یک مطالعه متاآنالیز برای بررسی هر چه دقیق‌تر این مسئله انجام شد و کلیه مقالات و اطلاعات علمی موجود در زمینه آمبولی ریه و ترومبوز ورید عمقی در این دسته از بیماران را مورد برسی قرار داد.

از اهداف این مطالعه می‌توان به بررسی شیوع بروز این اختلالات در بیماران مبتلا به کرونا و همچنین بررسی دقت D-Dimer در تشخیص این بیماری‌ها بود. در این قسمت به طور مختصر قسمت‌های مختلف این مطالعه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. برای انجام این مطالعه، از مقالاتی که در زمینه ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه در بیماران مبتلا به کرونا انجام شده بود، استفاده شد. این مقالات از ژانویه 2020 الی ژوئن 2020 انجام شده بودند. در این مطالعه 27 مطالعه شرکت داده شدند. 3342 بیمار که در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفته بودند، وارد متاآنالیز و تحلیل آماری شدند.

استفاده از D-Dimer

این مطالعه نشان داد که احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه در بیماران مبتلا به کرونا به ترتیب برابر 14.8% و 16.5% بود. همچنین تحلیل داده‌های به دست آمده در این متاآنالیز بیان کرد که در بیمارانی که به دلیل شدت بالای علائم در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده بودند، در مقایسه با بیمارانی که شدت پایین‌تری از علائم را داشتند و نیازمند مراقبت‌های ویژه نبودند، به احتمال بالاتری به آمبولی ریه دچار می‌شدند.

همچنین مشخص شد که در مطالعاتی که از سی تی آنژیوگرافی ریه به طور روتین‌ استفاده می‌کردند، احتمال یافتن آمبولی ریه بالاتر بود. نتایج این مقاله نشان داد در بیمارانی که به آمبولی ریه دچار شده بودند، 42.4% به ترومبوز ورید عمقی همزمان دچار بودند. همانطور که پیش‌تر گفته شد، یکی از اهداف اصلی این مطالعه بررسی دقت استفاده از D-Dimer بود. این پارامتر حساسیت تشخیصی بالا ولی اختصاصیت کمی داشت. در بیمارانی که این مقدار 500 بود، حساسیت 96% و در بیمارنی که مقدار 1000 بود، حساسیت 91% گزارش شد. در این بیماران میزان اختصاصیت به ترتیب برابر 10% و 24% بود.

این مطالعه نشان داد که احتمال وقوع آمبولی و ترومبوز وریدی در این دسته از بیماران به ترتیب برابر 16.5% و 14.8% بوده است. از طرف دیگر تعداد زیادی از بیمارانی که دچار آمبولی ریه شده بودند، ترومبوز ورید عمقی نیز داشتند (نزدیک به نصف آن‌ها). همچنین در این متاآنالیز مشخص شد که می‌توان از D-Dimer به عنوان یکی از روش‌های تشخیصی در این دسته از بیماران استفاده کرد.

PubMed-A systematic review and meta-analysis of Pulmonary Embolism and Deep Vein Thrombosis in COVID-19

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب