متاسفانه اغلب، شب ادراری در بزرگسالان نادیده گرفته می‌شود و به دلیل ماهیت غیرمعمول آن به اندازه کافی مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. ممکن است بیماران به دلیل خجالت و عدم آگاهی تمایلی به مراجعه به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نداشته باشند. بیماران معمولاً ترجیح می‌دهند تحمل کنند؛ حتی زمانی که این اختلال آزاردهنده شود. دانش فعلی ما در مورد شب ادراری (NE) در بزرگسالان به دلیل ماهیت غیرمعمول کم است. مطالعه حاضر با هدف بررسی علائم و عوامل خطر شب ادراری در زنان بالغ به منظور بهبود درک بالینی فعلی و مدیریت این بیماری نادر انجام شده است.
چرا شب‌ادراری در بزرگسالان اتفاق می‌افتد؟
بر خلاف شب ادراری در کودکان که ممکن است به دلیل تاخیر در بلوغ مکانیسم‌های برانگیختگی یا ریتم روزانه ثابت نشده ترشح وازوپرسین باشد، این اختلال در بزرگسالان اغلب با بیماری‌های سیستمیک، درگیری دستگاه ادراری تحتانی یا ثانویه به جراحی‌ها و داروهای خاص اتفاق می‌افتد که تشخیص و مدیریت را چالش‌برانگیزتر می‌کند.
شیوع شب‌ادراری چقدر است؟
شب ادراری یک بیماری شایع در کودکان است. با این حال، در کودکان یا نوجوانان این اختلال به طور معمول خود محدود شونده است. شیوع آن از حدود 15% در 5 سالگی به 1-2% پس از 15 سال کاهش پیدا می‌کند. بر اساس گزارش‌های متعدد با وجود کمی تفاوت در معیارهای تشخیصی، شیوع کلی شب ادراری در بزرگسالان بین 0.02-2.3% می‌باشد. با وجود غیرمعمول بودن، این اختلال نباید نادیده گرفته شود. چراکه تأثیر منفی قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی یک فرد، عزت نفس، سلامت روان و روابط خانوادگی دارد.
شب‌ادراری چه عوامل خطری دارد؟
یک ارزیابی جامع از شب ادراری در مردان بالغ نشان می‌دهد چاقی، اختلال در تخلیه مثانه به دلیل کمبود نوروژنیک یا انسداد خروجی مثانه (BOO) و همچنین پلی اوری شبانه (NP) با کاهش حجم تخلیه شبانه (RNVVs) عوامل خطر برای شدت شب ادراری هستند. با این حال، دستگاه ادراری تحتانی (LUTS) و شرایط سیستمیک زنان مستعد ممکن است با شب ادراری در ارتباط باشد. مثلا بروز بی‌اختیاری ادراری ناشی از استرس (SUI) در زنان به دلیل مجرای ادرار نسبتا کوتاه‌تر و مقاومت ضعیف‌تر خروجی مثانه در مقایسه با مردان شایع‌تر است. از این رو در این مطالعه، ویژگی‌های زنان با اختلال شب ادراری برای ارتقای درک بالینی فعلی و مدیریت این بیماری نادر مورد بررسی قرار گرفت.
شرح مطالعه حاضر
طی 3 سال، 70 زن بالغ که از شب ادراری (حداقل یک بار در هفته و طول علائم 3 ماه یا بیشتر) شکایت داشتند، ثبت‌نام شدند. بیماران باردار و مبتلا به عفونت ادراری، بدخیمی‌های درمان نشده، ناهنجاری‌های آناتومیکی و چرخه خواب نامنظم از مطالعه خارج شدند. در میان اغلب افراد مورد مطالعه، بیماری‌های همراه و علائم دستگاه ادراری تحتانی گزارش گردید. در bladder diary، بیماران به صورت شایعی دچار پلی اوری شبانه (NP)، کاهش حجم تخلیه شبانه (RNVVs) یا هر دو بودند. یورودینامیک اختلالات متعددی نظیر بیش فعالی دترسور (DO)، بی‌اختیاری استرس یورودینامیک (USI)، کاهش کمپلیانس، انسداد خروجی مثانه، کم‌فعالی دترسور (DU) و DO و DU همزمان را نشان داد.
بیماران با شب ادراری مکرر (≥4 در هفته) به طور قابل توجهی افزایش شاخص توده بدن، اختلالات همراه، علائم بی‌اختیاری بدتر، پلی اوری شبانه یا پلی اوری شبانه به علاوه RNVVs، کاهش انطباق و تخلیه ضعیف‌تر (احتمالاً به دلیل DU) داشتند. در حالی که RNVVها به تنهایی و پارامترهای مربوط به مثانه بیش فعال با پلی اوری شبانه خفیف‌تر همراه بود. تحلیل چند متغیره نشان داد که فرکانس/فوریت، علائم بی‌اختیاری، پلی‌اوری شبانه به علاوه RNVVs، جریان ضعیف، افزایش احساس مثانه، بی‌اختیاری استرس یورودینامیک و بیش‌فعالی همزمان دترسور به علاوه کم‌فعالی دترسور عوامل خطر مستقل برای شدت شب ادراری بودند.
شب ادراری در زنان بالغ ممکن است پاتوفیزیولوژی اورولوژیک و غیراورولوژیک داشته باشد. تولید نامتعادل ادرار در طول شبانه روز، مثانه بیش فعال و ادرار ضعیف ناشی از DU از عوامل اصلی پاتوژنز شب ادراری در زنان بالغ هستند. درمان‌های متمرکز بر بازیابی این توابع باید به صورت جداگانه در نظر گرفته شوند.
PubMed-The Clinical Features and Predictive Factors of Nocturnal Enuresis in Adult Women
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
