سن بالا و ناباروری
ناباروری 10 تا 15 درصد از زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در چند دهه اخیر سال به سال نرخ آن افزایش یافته است. حاملگی‌های موفق بعد از 42 سالگی نادر و در زنان بالای 44 سال تقریباً غیر ممکن است. حتی با پیشرفته‌ترین فناوری‌های کمک‌باروری (ART) مانند تحریک گنادوتروپین، موفقیت باروری چندان بالا نیست.
عوامل موثر بر موفقیت در IVF
متأسفانه نرخ تولد زنده به ازای هر انتقال جنین (ET) به سرعت از 43.2٪ در زنان ≤35 سال به 15.1٪ در زنان 41-42 سال و 5.9٪ در زنان بالای 42 سال کاهش می‌یابد. بدیهی است که سن مهم‌ترین عامل تأثیرگذار بر نتایج بالینی بیماران IVF است. علاوه بر این، سطح هورمون آنتی مولرین (AMH)، سابقه شکست در لانه‌گزینی قبلی، کنترل کیفیت آزمایشگاهی IVF، تکنیک جنین‌شناس و رژیم تحریک تخمدان می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر نتیجه درمان‌های IVF تأثیر بگذارد.
زنان با سن بالا ممکن از تحریک گنادوتروپین بیش از حد در مدت کوتاه سود ببرند
در زنان با سن بالا، فولیکول‌های آنترال در مقایسه با زنان جوانتر زودتر وارد فاز رشد می‌شوند و طول فاز فولیکولی متناوب یا کوتاه‌تر می‌شود. این وضعیت می‌تواند با این واقعیت مرتبط باشد که هر دو سطح Inhibin A و AMH در زنان با سن بالا پایین‌تر است. در حالی که سطح هورمون محرک فولیکول (FSH) افزایش می‌یابد. سطح بالاتر FSH در اواخر فاز لوتئال و فاز فولیکولی اولیه می‌تواند متعاقباً باعث رشد زودهنگام فولیکول آنترال در حضور جسم زرد عملکردی شود.
زنان مسن ممکن است از درمان کوتاه‌مدت تحریک گنادوتروپین (یعنی بازیابی اولیه تخمک) بهره ببرند زیرا تحریک گنادوتروپین بلند مدت ممکن است کیفیت تخمک و یا جنین را مختل کند. برای درک اینکه آیا طول مدت تحریک گنادوتروپین تأثیری بر نتیجه IVF زنان مسن دارد، ما نتایج بالینی مختلف بیماران IVF با سن بالا را که یک COH کوتاه مدت (6-7 روز) یا یک COH طولانی (9-10 روز) دریافت کردند، مقایسه کردیم. هدف از انجام این مطالعه تجزیه و تحلیل مدت زمان اثرات تحریک گنادوتروپین بیش از حد (COH) بر کیفیت تخمک و نتایج بالینی در افراد با سن بالا که کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVF) هستند، بود.
این مطالعه چگونه انجام شد؟
در این مطالعه گذشته‌نگر در مجموع 308 چرخه IVF با بیماران 40-44 ساله مورد مطالعه قرار گرفتند. طی این مطالعه ویژگی‌های بالینی دو گروه با هم مقایسه شد. گروه اول (s-COH) گروهی از بیماران بودند که تحریک تخمدانی بیش از حد کنترل شده به صورت کوتاه مدت (6 تا 7 روز) دریافت کردند. گروه دوم (l-COH) شامل گروهی از بیماران بود که درمان بلند مدت (9 تا 10 روز) دریافت کردند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل در این مطالعه با استفاده از داده‌ها در دو زیرگروه سنی انجام شد که عبارت بودند از 40-42 سال و 42-44 سال.
گروه s-COH دوزهای کلی کمتری از گنادوتروپین دریافت کردند و در زمان شروع تخمک گذاری در مقایسه با گروه l-COH، فولیکول‌های اصلی کوچکتری داشتند. گروه s-COH همچنین تعداد بسیار کمتری تخمک، تخمک بالغ متافاز II (MII) و زیگوت 2PN در مقایسه با گروه l-COH تولید کرد. با این حال، تفاوت معنی داری در تعداد جنین‌های قابل انتقال و با کیفیت خوب بین دو گروه درمانی وجود نداشت. به همین ترتیب، میزان بارداری و نرخ تولد زنده در گروه‌های s-COH و l-COH به هم نزدیک بود. زمانی که تجزیه و تحلیل به گروه‌های سنی انتخابی محدود شد (یعنی زیر گروه‌های 40-42 و 42-44 سال) نتایج مشابهی به دست آمد.
نتایج چگونه بود؟
در یک دوره طولانی تحریک گنادوتروپین بیش از حد (COH) به ازای هر چرخه تخمک‌های بیشتری تولید می‌شود. با این حال یک درمان COH به مدت 6 تا 7 روز که در حد تحتانی پنجره تحریکی مورد توصیه باشد، می‌تواند به نتیجه بارداری قابل مقایسه با دریافت COH به مدت 9 تا 10 روز در بیماران با سن بالا منجر شود.
Science Direct – A short length of gonadotropin hyper stimulation is sufficient to achieve an optimal IVF outcome in advance-aged women
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
