Baricitinib و آرتریت روماتوئيد
در این مطلب به بررسی تاثیر داروی baricitinib در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید می‌پردازیم. آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی مزمن است. همانند سایر بیماری‌های خودایمنی این بیماری با مراحلی از پیشرفت و بهبودی همراهی دارد. از علائم این بیماری می‌توان به آسیب و التهاب مفاصل اشاره کرد. این بیماری نیز مانند بسیاری از بیماری‌های مشابه، می‌تواند اندام‌های مختلف بدن را درگیر کند. این بیماری می‌تواند عوارض متعددی در بدن داشته باشد. برای مثال با آسیب به مفاصل، میزان فعالیت فیزیکی فرد کاهش می‌یابد. همین موضوع می‌تواند به میزان قابل‌توجهی کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد. درمان‌های متعددی برای کاهش علائم این بیماری و جلوگیری از فعال‌شدن آن وجود دارد.
چه درمان‌هایی برای آرتریت روماتوئید وجود دارد؟
همانند سایر بیماری‌های خودایمن، در این بیماری نیز از داروهای استروئیدی و تنظیم‌کننده سیستم ایمنی برای درمان استفاده می‌شود. ولی باید توجه داشت که مصرف طولانی‌مدت این داروها می‌تواند عوارض مخرب و جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد. بنابراین مطالعات جدید سعی کرده‌اند تا داروهای جدید را در این عرصه معرفی کنند.
baricitinib نوعی مهارکننده JAK است که به طور انتخابی و برگشت‌ناپذیر عمل می‌کند. در مطالعات اولیه این دارو اثرات مناسبی را در درمان گروه خاصی از مبتلایان به آرتریت روماتوئید از خود نشان داده است. از این گروه می‌توان به بیمارانی اشاره کرد که تا به حال از دسته دارویی MARD استفاده نکرده‌اند. همچنین بیمارانی که به درمان با متوترکسات پاسخ مناسبی نداده‌اند از مصرف این دارو سود می‌برند. در سال 2021 مطالعه‌ای به بررسی تاثیر baricitinib در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید پرداخت. جزئیات انجام این مطالعه به طور مختصر در زیر توضیح داده خواهد شد.
کارآزمایی‌های بالینی
برای انجام این مطالعه، 3 مطالعه بزرگ و مهم مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه اول و دوم که از نوع کارآزمایی بالینی فاز 3 بودند، RA-BEGIN (که در این مطالعه بیمارانی که قبلا تحت درمان با DMARD قرار نگرفته بودند بررسی شدند) و RA-BEAM (در این مطالعه بیمارانی که به درمان با متوترکسات پاسخ نداده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند) نام داشتند. در مطالعه سوم استفاده طولانی‌مدت از داروی baricitinib مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مواردی از قبیل کاهش شدت بیماری، بهبود بالینی و همچنین عملکرد فیزیکی بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند.
بعد از 148 ماه پیگیری، 61% از بیمارانی که قبلا داروی DMARD دریافت نکرده بودند و همچنین 59% از بیمارانی که به MTX حساس نبودند تحت درمان با داروی baricitinib قرار گرفتند. این مطالعه نشان داد که 34% از بیماران دسته اول و 24% از بیماران غیرحساس به متوترکسات وارد مرحله بهبودی شدند. در 148 هفته پیگیری، 3.6% از بیماران غیرحساس به متوترکسات به دلیل عدم پاسخ‌گویی و 10.7% به دلیل عوارض دارویی درمان را قطع کردند. این مطالعه نشان داد که این میزان برای دسته‌ای که قبلا DMARD دریافت نکرده بودند نیز مشابه بود. استفاده از داروی baricitinib برای درمان طولانی‌مدت (3 ساله) در بیماران با آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید، موثر بوده و به خوبی تحمل شد.
PubMed-Efficacy of baricitinib in patients with moderate-to-severe rheumatoid arthritis with 3 years of treatment: results from a long-term study
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
