اختلالات عملکردی دستگاه گوارش
اختلالات عملکردی دستگاه گوارش (FGIDs) به اختلال در تعاملات روده و مغز گفته می‌شود. با توجه به معیارهای Rome IV، شایع‌ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش شامل سوء هاضمه عملکردی (FD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) است. علاوه بر این، این اختلالات ممکن است با سایر اختلالات حرکتی دستگاه گوارش مانند گاستروپارزی همپوشانی داشته باشند. چندین مکانیسم پاتوفیزیولوژیک پیشنهادی جهت توضیح این اختلالات شامل تغییر تحرک روده، اختلال عملکرد دیواره روده، اختلال ایمنی روده، حساسیت احشایی، تغییرات ترشح دستگاه گوارش، سوء جذب اسید صفراوی، دیس بیوزیس میکروبی روده و تغییرات محور مغز-روده می‌باشند.
گزینه‌های درمانی چیست؟
در حال حاضر گزینه‌های درمانی شامل اصلاح شیوه زندگی، اصلاح میکروبیوم روده و رژیم غذایی از جمله پیوند میکروبیوم مدفوع، استفاده از پروکینتیک‌ها، ضد اسپاسم‌ها، ملین‌ها و تعدیل کننده‌های عصبی با عملکرد مرکزی و محیطی است. با این حال، درمانی که مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک عامل تظاهر علائم را هدف قرار دهد، اندک است. علاوه بر این، درمان‌های موجود برای اختلالات حرکتی و عملکردی دستگاه گوارش فاقد اثربخشی طولانی مدت و ایمنی می‌باشند. بنابراین، عوامل دارویی که بر اساس مکانیسم‌های سلولی و مولکولی عامل این اختلالات توسعه می‌یابند، موثرترین عملکرد را خواهند داشت.
به این منظور، ابتدا باید چالش‌های اساسی در درمان این اختلالات تعریف شود که در زیر به چند مورد از آن‌ها اشاره شده است.
- از آن جایی که داروهای موجود صرفا جهت علامت درمانی کاربرد دارند، تفکیک علت و معلول بین علائم و مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک امکان پذیر نیست.
- علی‌رغم آگاهی از نقش اساسی میکروبیوتا در حفظ سلامت روده، همچنان عملکرد دقیق آن‌ها در هموستاز روده نامشخص است. به علاوه، تعریف دقیقی از دیس بیوز میکروبی روده وجود ندارد. بنابراین، جهت بررسی سهم دقیق تغییرات میکروبی روده در پاتوژنز بیماری به مطالعات جامع‌تر در مقیاس بزرگ نیاز است.
PubMed-Current Treatment Options and Therapeutic Insights for Gastrointestinal Dysmotility and Functional Gastrointestinal Disorders
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
