کدام اختلالات گوارشی در پارکینسون شایع هستند؟
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است اختلالات عملکرد گوارشی را در مراحل اولیه بیماری نشان دهند. در برخی موارد، حتی قبل از بروز علائم حرکتی، سیستم گوارشی ممکن است در تمام سطوح تحت تأثیر قرار گیرد. این امر باعث کاهش کیفیت زندگی بیماران و افزایش مرگ و میر می‌شود. تظاهرات بالینی گوارشی در پارکینسون شامل ترشح آب دهان، دیسفاژی، اختلال عملکرد معده (تاخیر در تخلیه و گاستروپارزی و عفونت هلیکوباکتر پیلوری)، یبوست، دفع دیس‌نرژیک و سوء تغذیه است.
یکی از جنبه‌های مهم اختلال عملکرد روده، سهم آن در نوسانات بالینی بیماری پارکینسون است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که بیماران مبتلا به پارکینسون، مستعد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند. دیسفاژی، تخلیه تاخیری و گاستروپارزی باعث جذب ناکافی داروهای خوراکی ضدپارکینسون می‌شود که می‌تواند بدتر شدن اختلالات حرکتی را به همراه داشته باشد. پنومونی آسپیراسیون، کشنده‌ترین عارضه نقص بلع و از علل شایع مرگ در بیماران مبتلا به پارکینسون است. علائم گوارشی مانند یبوست، اجابت مزاج دیس‌نرژیک و سوء تغذیه با شیوع بالایی در این بیماران مشاهده می‌شود.
طبق مطالعات، بین علائم غیرحرکتی، علائم گوارشی بیماری پارکینسون در سراسر جهان شیوع بالایی دارد. بروز علائم گوارشی بسته به پارامترهای مختلفی مانند سن، جنس، شدت بیماری و سایر بیماری‌های همراه متفاوت است. با توجه به تفاوت‌های جنسیتی، زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر یبوست قرار دارند. در حالی که ترشح آب دهان در مردان شایع‌تر است.
چرخه‌ی معیوب اثرات پارکینسون و گوارش بر یکدیگر
در بیماری پارکینسون، دستگاه گوارش سریع و به طور گسترده تحت تأثیر قرار می‌گیرد. علاوه بر این، اختلالات دستگاه گوارش می‌تواند بر فارماکودینامیک داروهای ضدپارکینسون تأثیر بگذارد و باعث بدتر شدن عملکرد حرکتی شود. بنابراین، اختلال عملکرد دستگاه گوارش در بیماری پارکینسون باید به سرعت شناسایی شده و تحت درمان قرار گیرد. با این حال، برای امکان‌پذیر شدن این امر، پزشکان باید در طول معاینات بیمار مبتلا به پارکینسون به این علائم توجه کنند.
Gastro-intestinal dysfunction in Parkinson’s disease
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
