یافته‌های جدید در مورد بیماری آلزایمر مغایر با نتایج قبلی

بیماری آلزایمر با تجمع پروتئین‌های آمیلوئيدی β و تاو در مغز شناخته می‌شود. تحقیقات اخیر به نقش اپی‌ژنتیک در تعامل با پروتئینوپاتی در ایجاد زوال عصبی و اختلال شناختی اشاره کرده‌اند. یک مطالعه جدید نقش یک عامل اپی‌ژنتیک مرتبط با رسوب پروتئین‌های آمیلوئيدی و تاو را بررسی کرده است.

<<برای مشاهده محتوای بیشتر، ویژه پزشکان، به دکترنکست مراجعه کنید>>

نقش رسوبات پروتئینی β-آمیلوئید و تاو در بیماری آلزایمر

تجمع پیشرونده رسوبات پروتئینی منجر به تغییرات اپی‌ژنتیکی در بافت مغز می‌شود که فرد را مستعد ابتلا به آلزایمر می‌کند. تنظیم اپی‌ژنتیک بیان ژن برای حفظ عملکرد شناختی ضروری است. در میان تنظیم‌کننده‌های اپی‌ژنتیک، استیلاسیون هیستون بیشترین ارتباط را با بیماری آلزایمر نشان داده است.

افزایش استیلاسیون هیستون منجر به کاهش هیستون داستیلاز HDAC I) I) می‌شود که قبلا مشخص شد منجر به بهبود یادگیری و حافظه در جوندگان می‌شود. بر اساس همین مشاهدات،‌ افزایش HDAC I به‌عنوان عاملی که منجر به اختلال شناختی می‌شود، فرض می‌شد. به عبارت دیگر، مطالعات قبلی نشان داده که HDAC I در نواحی مشخصی از مغز در مدل‌های حیوانی آلزایمر و بافت انسانی پس از مرگ افزایش می‌یابد و به نظر می‌رسید که بیماری آلزایمر با افزایش HDAC I در ارتباط است. بر همین اساس کارآزمایی‌های بالینی‌ آغاز شد تا تاثیر مهارکننده‌های HDAC I را در بهبود علائم شناختی بیماران آلزایمر بررسی کنند.

یافته‌های جدید این مطالعه در تضاد با مطالعات قبلی است

در این مطالعه با استفاده از یک عامل تصویربرداری مولکولی که برای HDAC I اختصاصی بود (ایزوفرم‌های ۱ تا ۳)، مقادیر این آنزیم را در کل مغز انسان اندازه‌گیری کردند. بررسی‌ها نشان داد که در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، سطح دسترسی HDAC I در نواحی که مستعد پاتولوژی پروتئین‌های β-آمیلوئید و تاو هستند، کاهش پیدا کرده است. علاوه بر این، مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان می‌دهد که اثرات پروتئین‌های β-آمیلوئيد و تاو بر آتروفی مغز و اختلال شناختی به‌واسطه کاهش HDAC I اتفاق می‌افتد.

برش‌نگاری با گسیل پوزیترون

در این مطالعه با استفاده از برش‌نگاری با گسیل پوزیترون (PET scan)‌ و ردیاب‌های اختصاصی برای β-آمیلوئید، تاو و کلاس یک هیستون داستیلاز، محققان متوجه شدند که در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، سطح HDAC I کاهش پیدا می‌کند. کاهش HDAC I PET با بالا رفتن غلظت‌های amyloid-β PET و tau PET همراه بود. نکته قابل توجه این است که اثرات مضر β-آمیلوئید و تاو در آتروفی مغز و اختلالات شناختی به‌واسطه کاهش HDAC I اتفاق می‌افتد و در واقع به‌عنوان پاتوفیزیولوژی این بیماری شناخته می‌شود.

Nature – [11C]Martinostat PET analysis reveals reduced HDAC I availability in Alzheimer’s disease

برای مشاهده مقالات علمی بیشتر، به دکترنکست مراجعه کنید.

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب