باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس
در این مطلب به بررسی تفاوت تاثیر daptomaycin به علاوه fosfomycin و daptomycin تنها در درمان بیماران مبتلا به باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی‌سیلین و آندوکاردیت می‌پردازیم. باکترمی به شرایطی گفته می‌شود که باکتری عفونت‌زا وارد جریان خون شده و باعث عفونت خونی شود. یکی از مهمترین انواع این بیماری باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس است. گاهی‌اوقات باکتری استافیلوکوکوس اورئوسی که عفونت را ایجاد کرده به برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها از قبیل متی‌سیلین مقاوم است.
باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی‌سیلین یکی از بیماری‌های بسیار مهم در سرتاسر جهان است. یکی از عللی که این بیماری را بسیار مهم کرده مقاوم بودن آن به درمان و احتمال بسیار بالای عود آن می‌باشد. همچنین بیمارانی که به این اختلال مبتلا می‌شوند مرگ و میر بالایی دارند (در حدود 13 الی 30%). یکی از علل این نتایج درمانی، موجود نبودن یک آنتی‌بیوتیک مناسب و تاثیرگذار در این زمنیه است و آنتی‌بیوتیک‌هایی از قبیل daptomycin و vancomycin تاثیرگذاری خوبی در این زمینه ندارند.
داروی vancomycin یکی از مهمترین داروها برای درمان باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی‌سیلین و آندوکاردیت ایجاد شده به دنبال آن می‌باشد. مطالعات زیادی در جهت پیدا کردن ترکیب دارویی مناسب در این بیماران انجام شده است. برای مثال ترکیب داروهای vancomycin، بتا لاکتام‌ها و ریفامپین نیز در این زمینه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. ولی متاسفانه این رژیم درمانی نیز نتونسته تاثیر مناسبی در این زمینه ایجاد کند.
کارآزمایی بالینی بیماران باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین
این مطالعه که به صورت یک کارآزمایی بالینی فاز 3 انجام شد، بیماران بالغ مبتلا به باکتریمی استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی‌سیلین را در 18 بیمارستان مختلف در کشور اسپانیا مورد بررسی قرار داد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول کسانی بودند که روزانه 18mg/kg daptomycin به صورت وریدی به علاوه 2 گرم fosfomycin وریدی هر 6 ساعت دریافت کردند. گروه دوم کسانی بودند که فقط از daptomycin استفاده کردند. هدف اولیه مطالعه، موفقیت درمان بعد از 6 هفته بود.
در این مطالعه 167 نفر شرکت داشتند. از این تعداد 155 نفر این کارآزمایی بالینی را به اتمام رساندند و برای ارزیابی هدف اولیه مطالعه مورد تحلیل قرار گرفتند. موفقیت درمانی بعد از 6 هفته و اتمام درمان در 40 نفر از 74 نفر گروه اول (گروهی که از ترکیب دو دارویی استفاده کرده بودند) مشاهده شد. از طرف دیگر این موفقیت ناشی از درمان تنها در 34 نفر از 81 نفر گروه دوم مشاهده گردید. همچنین این مطالعه نشان داد که بعد از 6 هفته درمان، در گروه اول، میزان شکست درمان دارویی به مراتب کمتر از گروه دوم بود. همچنین احتمال بروز اختلالات شدید ناشی از باکتریمی در بیماران گروه اول به میزان قابل توجهی از گروه دوم کمتر بود.
نتایج حاصل از ترکیب دارویی
میزان عوارض دارویی که باعث قطع درمان شد در بیماران گروه اول به مراتب نسبت به بیماران گروه دوم بیشتر بود.این مطالعه نشان داد که مصرف دو داروی daptomycin و fosfomycin به میزان 12% تاثیرگذاری بیشتری نسبت به درمان تک دارویی با daptomycin دارد. البته باید توجه داشت که این تفاوت از نظر آماری قابل ملاحظه نبود. ترکیب دو دارویی در مقایسه با مصرف یک داروی آنتی‌بیوتیکی، شکست درمانی و اختلالات شدید ناشی از باکتریمی کمتری را به همراه داشت. قابل ذکر است که با وجود فواید ذکر شده در این مطالعه عوارض دارویی این ترکیب بالاتر از درمان تک دارویی بود.
PubMed-Daptomycin Plus Fosfomycin Versus Daptomycin Alone for Methicillin-resistant Staphylococcus aureus Bacteremia and Endocarditis: A Randomized Clinical Trial
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
