بهبود عملکرد کلیه قبل از پیوند کبد

پیوند کبد ارتوتوپیک

پیوند کبد ارتوتوپیک (LT) به یک گزینه درمانی و استاندارد مراقبت برای بیماران مبتلا به نارسایی حاد یا مزمن کبد تبدیل شده است. اختلال عملکرد کلیه اغلب در گیرندگان پیوند کبد مشاهده می‌شود. این موضوع نشان دهنده یک عارضه بزرگ در مورد پیامد طولانی مدت و کیفیت زندگی است. از آن‌جایی که عملکرد کلیه جزء اصلی مدل امتیاز بیماری مرحله پایانی کبدی (MELD) است، اجرای آن برای تخصیص اندام، میزان نامزدهای LT مبتلا به اختلال عملکرد کلیه قبل از LT را افزایش داد.

مهارکننده‌های کلسینورین، دلیل اصلی نارسایی کلیه پس از LT

مهارکننده‌های کلسینورین، مانند سیکلوسپورین یا تاکرولیموس که نقش کلیدی در رژیم‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی برای بیمارانی که تحت پیوند عضو جامد هستند بازی می‌کنند، می‌توانند آتروفی توبولار، فیبروز بینابینی و کاهش جریان خون کلیوی را ایجاد کنند. بنابراین، این مهارکننده‌ها بدون شک دلیل اصلی نارسایی کلیه پس از LT هستند. یک مطالعه بزرگ، با ارزیابی پایگاه داده UNOS، بروز تجمعی CKD 4/5 بعد از LT را تا 20٪ پس از 5 سال گزارش کرد.

پیشرفت مرحله نهایی بیماری کلیه پس از پیوند منجر به افزایش بیش از چهار برابری خطر مرگ می‌شود. همانطور که در این گروه بزرگ از دریافت‌کنندگان پیوند غیرکلیه مشاهده شد. افزایش نرخ پیوند کبد-کلیه (SLK) و پیوند کلیه پس از کبد (KALT) نتیجه القای امتیاز MELD در سیستم تخصیص اندام فرض می‌شود. گزارش شده است که SLK نسبت به LT به تنهایی، منجر به نتیجه کلی بهتری می‌شود. در همین حال، هر دو روش، SLK و KALT گزینه‌های پرمصرف در دریافت‌کنندگان LT مبتلا به اختلال عملکرد کلیه هستند. بنابراین، هدف از این مطالعه ارزیابی سیر عملکرد کلیه بلافاصله قبل از LT و ارزیابی تأثیر آن بر پیامد کلیوی طولانی مدت و بقای کلی بود.

عملکرد ضعیف کلیه قبل از LT

ما مشاهده کردیم که عملکرد ضعیف کلیه قبل از LT یک پیش‌بینی‌کننده قوی برای نتیجه کلیه و کاهش بقای پس از LT است. به طور خاص، سطوح نادرGFR و همچنین لزوم دیالیز قبل و بعد از عمل به وضوح بر بقا در این مطالعه مشاهده‌ای تأثیر گذاشت. با این حال بهبود کوتاه‌مدت عملکرد کلیه، چه مربوط به بهبود خود‌به‌خودی عملکرد کلیه باشد، چه به تثبیت طولانی‌مدت عملکرد کلیه پس از تجویز ترلیپرسین در بیماران HRS، نه نتیجه بلندمدت کلیوی و نه بقای بیمار را در دریافت‌کنندگان LT بهبود نبخشید.

مطالعات آتی برای روشن‌شدن نقش ترلیپرسین، به عنوان عامل درمانی در HRS و تاثیر آن بر تغییرات بعدی کراتینین سرم و مضرات احتمالی زمان انتظار پیوند در کاندیداهای LT، ضروری است. در این مطالعه گذشته‌نگر، 226 بزرگسال تحتLT در مرکز پزشکی دانشگاه هامبورگ-اپندورف (2011-2015) قرار گرفتند. تأثیر عملکرد کلیه در یک دوره 3 ماهه قبل از LT در مقایسه با عملکرد کلیه در روز LT بر پیامد طولانی مدت کلیوی و بقا ارزیابی شد.

نتایج چگونه بود؟

با توجه به GFR در روز LT عملکرد کلیوی (≥1 مرحله CKD) در 64 بیمار (28%) بهبود پیدا کرد. در 144 بیمار (64%) ثابت ماند و در 18 نفر (8%) بدتر شد. بهبود عملکرد کلیه قبل از LT نه در مرگ و میر 90 روزه (13٪ در مقابل 14٪، P = 0.83)، و نه 5 ساله پس از LT (35٪ در مقابل 41٪، P = 0.57) تاثیر معنی داری نداشت. 50 بیمار (22٪) مبتلا به سندرم کبدی (HRS) قبل از LT ترلیپرسین دریافت کردند.

اما تنها 18 نفر (37٪) تثبیت طولانی مدت عملکرد کلیه را نشان دادند (بهبود ≥1 مرحله CKD). پاسخ به ترلیپرسین نه مرگ و میر 90 روزه، نه 5 ساله و نه عملکرد طولانی مدت کلیوی را بهبود نبخشید. با این وجود، نیاز به دیالیز قبل از LT (59٪ در مقابل 34٪) و بعد از LT (62٪ در مقابل 17٪) با افزایش مرگ و میر 5 ساله همراه بود.

PubMed-Improvement of renal function prior to liver transplantation is not associated with better long-term renal outcome or survival

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب