تار صوتی چیست؟
شاید برای شما هم پیش آمده باشد یا در اطراف خود کسانی را بیابید که دچار گرفتگی صدا، خش‌دار شدن و خشونت صدا شده‌اند. این تغییرات صدا ممکن است بدون علت مشخصی، بعد از تشویق زیاد در یک مسابقه ورزشی یا بعد از یک عمل جراحی با بی‌هوشی کامل اتفاق افتاده باشد. در ادامه دکترنکست به علت اصلی مشکلات مرتبط با صدا یعنی ضایعات تارهای صوتی می‌پردازد. تارهای صوتی چین‌هایی از بافت‌های گلو هستند که عبور هوا و ارتعاش خود نقش کلیدی در ایجاد صوت ایفا می‌کنند. اندازه تارهای صوتی بر فرکانس صدا تأثیر می‌گذارد. تارهای صوتی در بدن انسان سه عملکرد اصلی دارند:
- محافظت از راه هوایی در برابر ورود مواد غذایی و خفگی
- تنظیم جریان هوا به ریه‌ها
- تولید صدا برای ایجاد گفتار
«برای مطالعه مقالات علمی بیشتر، به دکترنکست مراجعه کنید»
از ضایعات تارهای صوتی چه می‌دانیم؟
ضایعات تارهای صوتی ضایعات خوش‌خیم شامل ندول‌ها، پولیپ‌ها و کیست‌ها هستند. این ضایعات می‌توانند باعث گرفتگی یا تغییراتی در صدای فرد شوند. ضایعات تارهای صوتی ممکن است در اثر استفاده بیش از حد از صدا یا آسیب به تارهای صوتی در طی فرآیندهای درمانی همراه ایجاد شوند.
ندول‌های تارهای صوتی
ندول‌های تارهای صوتی، که گاهی اوقات ندول‌ها یا گره‌های خواننده (singer nodules) نامیده می‌شوند، ناشی از استفاده مکرر یا بیش از حد از صدا هستند. این نواحی پینه مانند در نقطه میانی تارهای صوتی ایجاد می‌شوند. ندول‌های تارهای صوتی در زیر میکروسکوپ شبیه پینه هستند و گاهی اوقات با رگ‌های خونی غیرطبیعی همراه هستند. زنان بین ۲۰ تا ۵۰ سال بیشتر مستعد ابتلا به ندول‌های تارهای صوتی هستند. اما هم مردان و هم زنان در سنین مختلف می‌توانند تحت تأثیر این ضایعات قرار گیرند.
پولیپ تارهای صوتی
پولیپ تارهای صوتی با ندول‌ها متفاوت است. پولیپ‌ها می‌توانند روی یک یا هر دو تارهای صوتی ایجاد شوند. آن‌ها عروق خونی بیشتری نسبت به ندول‌ها دارند. به دلیل داشتن عروق خونی بیشتر، این ضایعات تارهای صوتی در مشاهده به رنگ قرمز به نظر می‌رسند. پولیپ‌های تارهای صوتی از نظر اندازه و شکل ضایعه متفاوت هستند. این ضایعات معمولاً بزرگتر از ندول‌ها هستند و تاولی شکل به نظر می‌آیند. مانند گره‌های تارهای صوتی، پولیپ‌ها می‌توانند در اثر استفاده بیش از حد یا استفاده نادرست فرد از صدا ایجاد شوند. نوع دیگری از پولیپ تارهای صوتی، کوردیت پولیپوئید (ادم راینکه)، تقریباً منحصراً با سیگار کشیدن ارتباط دارد.
هم ندول‌های تارهای صوتی و هم پولیپ‌ها می‌توانند ناشی از اشکال مختلف آسیب باشند. از جمله این آسیب‌ها می‌توان به آواز خواندن (به ویژه در خوانندگان حرفه‌ای)، جیغ زدن، تشویق در مسابقات ورزشی و صحبت کردن بیش از حد (مانند معلم‌ها، اساتید دانشگاه، فروشنده یا گوینده رادیویی) اشاره کرد. علل دیگر عبارتند از تنش اضافی عضلات هنگام صحبت کردن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، سینوزیت، آلرژی و به ندرت کم‌کاری تیروئید.
کیست تارهای صوتی
کیست‌های تارهای صوتی توده‌هایی کیسه مانند هستند که محتوای مایع یا نیمه‌جامدی را احاطه می‌کنند. این ضایعات نسبت به ندول‌ها و پولیپ‌های تارهای صوتی کمتر شایع هستند. دو نوع کیست تارهای صوتی وجود دارد، کیست‌های احتباس مخاطی و کیست‌های اپیدرموئید (یا سباسه). کیست‌ها معمولاً با استفاده بیش از حد از صدا یا آسیب به تارهای صوتی همراه نیستند. ضایعات تارهای صوتی همچنین می‌تواند در اثر استفاده بیش از حد از صدا ایجاد شود، در زمانی که فرد مبتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی یا التهاب حنجره است.
ضایعات تارهای صوتی چه علامتی ایجاد می‌کنند؟
این ضایعات می‌توانند منجر به گرفتگی صدا، تنفس‌نفس زدن، چندصدایی، از دست دادن دامنه صوتی، خستگی صوتی یا از دست دادن صدا شوند. بیماران مبتلا به ندول تارهای صوتی یا پولیپ ممکن است صدای خود را خشن یا خش‌دار و متفاوت از قبل توصیف کنند. ممکن است وقفه‌های صوتی مکرر، خستگی مکرر صوتی به دنبال استفاده از صدا یا کاهش دامنه صداهای صوتی وجود داشته باشد. درد یکی دیگر از علائمی است که به صورت درد تیرکشنده از گوش به گوش دیگر، گردن درد عمومی یا به صورت توده‌ای دردناک در گلو احساس می‌شود. بیماران همچنین ممکن است سرفه‌های مکرر، نیاز به صاف کردن مکرر صدا یا خستگی عمومی را تجربه کنند.
ضایعات تارهای صوتی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟
اگر بیمار بیش از دو تا سه هفته صدای خشن، درد یا علائم دیگر را تجربه کند، باید به یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی یا به یک پزشک فوق تخصص حنجره مراجعه کند. این متخصصین دانش بیشتری در زمینه مراقبت از این نوع اختلالات و مدیریت آن‌ها دارند. در این مراجعات پزشک سر و گردن بیمار را معاینه می‌کند و همچنین سابقه سوء استفاده از صدا را از بیمار سوال می‌کند. متخصص گوش و حلق و بینی این توانایی را دارد که تارهای صوتی بیمار را در یک محدوده خاص ارزیابی کند. این مشاهده به وسیله لارنگوسکوپی انجام می‌شود. آزمایشات و درمان تکمیلی بر اساس این معاینه اولیه مشخص خواهد شد.
ضایعات تارهای صوتی چگونه مدیریت و درمان می‌شوند؟
تشخیص صحیح ضایعات تارهای صوتی بسیار مهم است. چرا که درمان می‌تواند از درمان‌های محافظه‌کارانه رفتاری، دارویی و اصلاحات رژیم غذایی تا درمان‌های تهاجمی‌تر مانند جراحی را شامل شود. ندول‌ها معمولاً به صورت محافظه‌کارانه با گفتار و صدادرمانی و اصلاح رفتار فرد به وسیله راهنمایی یک آسیب‌شناس صدا و گفتار درمان می‌شوند. جراحی برای ضایعات مقاوم به درمان یا در شرایطی که نیازهای صوتی فرد تنها با درمان‌های غیرتهاجمی برآورده نمی‌شود، اختصاص دارد. برخلاف ندول‌ها، پولیپ‌ها و کیست‌ها معمولاً به صدادرمانی پاسخ نمی‌دهند و بهتر است با روش‌های تهاجمی‌تر مانند جراحی مدیریت شوند.
مشکلات پزشکی زمینه‌ای که بر صدا موثرند
درمان مشکلات پزشکی زمینه‌ای که بر صدا تأثیر می‌گذارد، مانند رفلاکس معده به مری، آلرژی و سینوزیت، ممکن است به کاهش شدت یا وقوع ضایعات صوتی کمک کند و به طور کلی بهداشت صدا را افزایش دهد. مداخله رفتاری برای ترک سیگار، کاهش استرس و بهبود آگاهی صوتی نیز ممکن است مشکلات صوتی را کاهش دهد. صدادرمانی معمولاً این رفتارها را تقویت می‌کند و تکنیک‌ها و استراتژی‌هایی را برای به حداکثر رساندن کارایی و عملکرد صوتی فرد ارائه می‌دهد.
چگونه می‌توان از ایجاد ضایعات تارهای صورتی جلوگیری کرد؟
- کنار گذاشتن سیگار خودداری از حضور در اتاق‌های پر از دود
- درمان کم‌کاری تیروئید، سینوزیت، آلرژی یا رفلاکس
- خودداری از مصرف زیاد الکل و کافئین
- نوشیدن آب کافی
- داشتن خواب مناسب
- خودداری از صحبت کردن بیش از حد یا صحبت با صدای بلند بدون استراحت دادن تارهای صوتی
- استفاده از میکروفون
- مرطوب نگه داشتن هوای محل زندگی
- گرم کردن صدا قبل از خواندن یا صحبت طولانی مدت
- استراحت دادن به صدا با پیش‌بینی فعالیت‌های صوتی در آینده
- خودداری از آواز خواندن یا صحبت زیاد در صورت ابتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
- شستن مرتب دست‌ها
- استفاده از تکنیک‌های کاهش استرس، شناخت‌درمانی یا یوگا برای کاهش تنش عضلانی
برای مطالعه مقالات علمی بیشتر، به دکترنکست مراجعه کنید.
یک پاسخ
۱۵سال ک گرفتارش شدم..پیش یهترین متخصصان رفتم.. متوجه نمیشن…خیییلی سختمه