شرایط اقتصادی چه تاثیری بر شدت پسوریازیس دارد؟

پسوریازیس چه تاثیری بر زندگی روزمره ما دارد؟

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن پوستی است که درصد نه چندان کمی از جمعیت کشورها را درگیر خود می‌کند. با توجه به مزمن بودن این بیماری، لازم است تاثیر آن بر جوانب مختلف زندگی مورد بررسی قرار گیرد. زندگی یک فرد پس از ابتلا به پسوریازیس کاملا متفاوت خواهد بود. سلامت جسم و روان، وضعیت اجتماعی و اقتصادی فرد و خانواده‌ی او، توانایی فرد جهت حضور در جامعه، درآمد‌زایی و آمادگی جهت ازدواج و تشکیل خانواده از جمله مواردی هستند که ممکن است تحت‌تاثیر این بیماری قرار گیرند.

شرایط اقتصادی و پسوریازیس

این بیماری چه از جهت هزینه‌های درمان و چه از جهت اشتغال، اقتصاد فرد و خانواده را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. هیچ درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد. اما پمادها، کرم‌ها، مرطوب‌کننده‌ها و سایر داروها می‌توانند علائم آن را تسکین دهند. اگرچه این درمان‌های تسکینی همیشه ارزان نیستند. یک مطالعه که اخیرا انجام شده است، میانگین هزینه طول عمر برای درمان علائم پسوریازیس و سلامت روانی مرتبط با آن را در آمریکا، ۱۱۴۹۸ دلار محاسبه کرده است. این در حالی است که هزینه‌ی محاسبه شده برای داروهای بیولوژیکی که از جمله گران‌ترین درمان‌های پسوریازیس شدید هستند را شامل نمی‌شود.

با وجود آنکه تاثیر بیماری پسوریازیس بر سطح اقتصاد جوامع تایید شده است، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که سطح رفاه اقتصادی خانواده می‌تواند از چند جهت عاملی موثر بر روند بهبود بیماری باشد. نشان داده شده است که شدت ضایعات پوستی ارتباط معناداری با سطح اقتصاد فرد و خانواده دارد. این ارتباط از سه جهت قابل بررسی است:

• هزینه‌های دارویی

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، طی کردن روند درمانی بیماری پسوریازیس در بسیاری موارد، هزینه‌بر است. دارو‌های مورد استفاده در موارد خفیف شامل ضدالتهاب‌ها مانند انواع کورتیکواستروئید‌، ویتامین‌ها، مواد معدنی و پماد و ژل‌های ترمیم‌کننده است. بسته به شرایط هر بیمار، نظر پزشک معالج و شدت بیماری، داروهایی به این مجموعه اضافه و یا کم می‌شود. توانایی مالی بیمار و پوشش بیمه‌ای در پرداخت هزینه‌ها در این مرحله از بیماری بسیار مهم است. در بسیاری از موارد با وجود خفیف بودن بیماری، دوره درمان طولانی است و ممکن است بیمار از ادامه درمان و پرداخت هزینه و پیگیری بیماری خسته ‌شود. این امر زمینه را برای پیشرفت بیماری فراهم می‌کند. بدیهی است با پیشرفت بیماری نه تنها تاثیر درمان کاهش می‌‌یابد، بلکه هزینه‌ها نیز افزایش پیدا می‌کنند.

در فاز‌های شدید پسوریازیس، با توجه به بالا رفتن هزینه دارویی، بیمار به احتمال کمتری توانایی فراهم کردن دارو‌های ضروری را دارد. این امر در کنار فشار روانی که ممکن است با بیماری همراه باشد، می‌تواند بیمار را برای حضور در جامعه ناتوان کند. اینکه توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های روزانه و شغل خود کاهش پیدا کند، مستقیما بر شرایط اقصادی او تاثیرگذار است. بنابرین ارتباط متقابل میان شرایط اقتصادی بیمار و شدت بیماری (شامل شدت ضایعات و دفعات عود علائم) به طور پیشرونده‌ای باعث کاهش کیفیت زندگی و در نتیجه آن، کاهش امید به زندگی می‌شود.

• اضطراب

اضطراب و فشار روانی به عنوان یک عامل تشدیدکننده علائم در بیماران دچار پسوریازیس عمل می‌کند. شرایط نامساعد اجتماعی و اقتصادی خصوصا در جوامع در حال توسعه باعث ایجاد اضطراب و تنش می‌شود. این امر می‌تواند بر شدت بیماری و دفعات عود بیماری تاثیر گذاشته و ضایعات پسوریاتیک را افزایش دهد. فعال شدن بیماری خود موجب اضطراب می‌شود و در صورتی که این بیماران نتوانند از میزان اضطراب خود بکاهند، ممکن است بیماری تا مدتی فعال بماند.

• پیگیری آثار روانی بیماری

هر بیماری مزمنی در کنار درمان جسمی، نیاز به روان‌درمانی و حمایت عاطفی دارد. بیماران دچار پسوریازیس نیز از این قاعده مستثنی نیستند. باید توجه داشت ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی باید به بیمار آموزش دهند که شرکت در جلسات روان‌درمانی، یک درمان اضافه نیست، بلکه بخشی از درمان اصلی بیماری پسوریاتیک است.

بسیاری از بیماران تصور می‌کنند هزینه کردن برای این امر، بیهوده بوده و ضرورت ندارد. این موضوع بیشتر در کشورهای در حال توسعه صادق است. در جوامع نسبتا محروم، افراد کمتر به سلامت روان اهمیت می‌دهند و اغلب اوقات این امر حاصل کوتاهی سازمان‌های ارائه دهنده خدمات بهداشتی است. ارزیابی روانی در این بیماران ممکن است عوارض بلندمدت و گاه جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد. اگر به سلامت روان بیماران دچار پسوریازیس توجه نشود، کیفیت زندگی این افراد تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در حالات شدید فرد ممکن است از جامعه کناره‌گیری کرده و منزوی شود.

چگونه این آثار منفی را از بیماران مبتلا به پسوریازیس دور کنیم؟

همانطور که گفته شد، فقر و شرایط اقتصادی از سه طریق بیماری پسوریازیس را تشدید می‌کند. این سه مورد عبارت بودند از ناتوانی در تهیه دارو، ایجاد اضطراب مضاعف و نبود حمایت روانی. شاید بتوان با ارائه خدمات بهداشتی استاندارد به بیماران، پیگیری پایبندی آن‌ها به درمان و کمک به کاهش اضطراب، تا حد مطلوبی از تشدید بیماری در وضعیت نامطلوب اقتصادی کاست. همچنین ایجاد گروه‌های مشاوره و روان‌درمانی ویژه بیماران پسوریازیس می‌تواند در حمایت روانی از این افراد بسیار سودمند باشد.