داروی تموزولوماید در گلیوبلاستوم اولیه مغزی

مقدمه

تومورهای گلیال یکی از شایع‌ترین تومورهای مغزی هستند. این تومورها به چنیدین دسته تقسیم می‌شوند. داروی تموزولوماید تنها دارویی که توانسته در گلیوبلاستوم مولتی فورم باعث افزایش بقا شود.

بدخیم‌ترین این تومورها گلیوبلاستوم مولتی فرم (GBM) می‌باشد. این تومور معمولا در رده‌های سنی بالا اتفاق می‌افتد. در حال حاضر اصلی‌ترین روش درمان این تومورها استفاده از جراحی است. بعد از جراحی با توجه به سن و شرایط جسمی بیمار ممکن است روش‌های مختلف درمانی دیگر نیز استفاده شود. به طور معمول بعد از جراحی، بیمار تحت رادیوتراپی و شیمی درمانی قرار می‌گیرد.

مغز انسان با توجه به دارا بودن سد خونی-مغزی، اجازه عبور بسیار از داروها و ورود آن‌ها به مغز را نمی‌دهد. تنها داروهای محدودی امکان عبور از این سد خونی-مغزی را دارند. یکی از این داروهای شیمی درمانی تموزولوماید است. تنها دارویی که توانسته در گلیوبلاستوم مولتی فورم باعث افزایش بقا شود، داروی تموزولوماید است. این دارو به طور همزمان در طی رادیوتراپی و سپس بعد از آن حداقل به مدت 6 ماه به بیمار داده می‌شود. مدت زمان تجویز دارو بعد از اتمام رادیوتراپی هنوز به طور دقیق مشخص نمی‌باشد. مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است. یک مطالعه که در سال 2021 انجام شد به بررسی  تاثیر استفاده بلند مدت از داروی تموزولوماید (بیشتر از 6 ماه) پرداخت.

روش انجام مطالعه

این مطالعه به صورت گذشته نگر و در بین سال‌های 2011 الی 2018 انجام گرفت. در این مطالعه کلیه بیماران بعد از انجام عمل جراحی تحت رادیوتراپی همزمان به همراه مصرف تموزولوماید قرار گرفتند. سپس بعد از اتمام رادیوتراپی، برای همه بیماران داروی تموزلوماید به مدت 6 ماه تجویز گردید. سپس بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از انجام رادیوتراپی به مدت 6 ماه از این دارو استفاده کرد و گروه دوم این دارو را برای مدت بیشتر از 6 ماه ادامه داد. اهداف انجام این مطالعه بررسی بقا کلی و مدت زمان بدون عود بیماری (PFS) بود.

نتیجه مطالعه

این مطالعه نشان داد که مدت زمان بدون عود بیماری در افرادی که به مدت 6 ماه از داروی تموزلوماید استفاده کرده بودند برابر 15 ماه و در کسانی که بیش‌تر از 6 ماه تحت درمان با این دارو بودند برابر 20.1 ماه بود. همچنین این مطالعه نشان داد که بقا کلی بیماران شرکت کننده در گروه اول برابر 19.4 ماه و در گروه دوم برابر 25.6 ماه بود. از طرف دیگر تحلیل داده‌های این مطالعه نشان داد که بقا 2 ساله کسانی که به مدت 6 ماه از این دارو استفاده کردند برابر 36% و در گروه دیگر برابر 66% بود. ولی در هر دو گروه بقا 5 ساله برابر 7% بود. هیچ گونه تفاوت قابل توجهی در ناتوانی و کیفیت زندگی در بین دو گروه وجود نداشت. همچنین این مطالعه بیان کرد که کیفیت زندگی بیمارانی که بیشتر از 6 ماه از این دارو استفاده کرده بودند بعد از گذشت 1 سال بهتر از گروه اول بود.

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب