تنگی نفس، از عوارض ویروس کرونا
تعداد قابل توجهی از بیماران ترخیص شده پس از بهبودی از بیماری حاد کووید-۱۹، تنگی نفس را تجربه می‌کنند. اینکه کدام یک از این بیماران ممکن است تنگی نفس را تجربه کند و آیا وقوع آن قابل پیش بینی است یا خیر، هنوز شناخته نشده است. هدف یک مطالعه، یافتن شیوع و ریسک فاکتورهای مرتبط با تنگی نفس، ۲ ماه پس از بهبودی از بیماری حاد کووید-۱۹ بوده است. ویروس عامل بیماری کووید-۱۹ یک سویه از کروناویروس است که بسیار شبیه به سندرم حاد تنفسی (SARS) و سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) می‌باشد. ویروس ایجاد کننده کووید-۱۹، از طریق گیرنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-2) وارد بدن می‌شود. این ویروس می‌تواند باعث آسیب اپیتلیال برونش، هیپرپلازی بینابینی آلوئولی و فیبروز شود. این اتفاقات می‌توانند به وقوع تنگی نفس در آینده کمک کنند.
تنگی نفس یکی از شایع‌ترین تظاهرات علامتی کووید-۱۹ است. در حال حاضر مشخص نیست که چند درصد از بیماران پس از این بیماری دچار تنگی نفس خواهند شد و یا چه دلایلی برای آن وجود دارد. اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تنگی نفس به طور قابل توجهی با پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه و مرگ و میر بیماران مرتبط است. تنگی نفس شدید نشان می‌دهد که قسمت‌های بیشتری از لوب‌های ریه درگیر هستند. در طول بیماری حاد، تنگی نفس می‌تواند به دلیل ذات‌الریه، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) یا تا حدی آمبولی حاد ریوی باشد. در بسیاری از بیماران، علائم اولیه تنفسی پس از تظاهر حاد کووید-۱۹ بهبود می‌یابند.
شیوع و ریسک فاکتورهای تنگی نفس پس از ابتلا به کووید-۱۹
یک مطالعه، به منظور برررسی شیوع و ریسک فاکتورهای تنگی نفس پس از بیماری کووید-۱۹ انجام شد. در این مطالعه، در مجموع ۳۷۷ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ بر اساس پاسخ‌ها و یافته‌های بالینی در طول بستری اولیه در بیمارستان در مطالعه قرار گرفتند. پس از حذف پنج بیمار فوت شده، در مجموع از ۳۲۷ بیمار از طریق تلفن با استفاده از مقیاس تنگی نفس ۱۲ نقطه‌ای و با استفاده از سوالات مربوطه برای سنجش بالینی بیمار، مصاحبه گرفته شد. مصاحبه‌ها توسط پزشکان آموزش‌دیده انجام شد و پاسخ‌ها ضبط و ذخیره شدند. تمامی تحلیل‌ها با استفاده از زبان برنامه نویسی آماری R انجام شد.
از مجموع ۳۲۷ شرکت کننده در این مطالعه، ۳۴٪ اظهار داشتند که حتی پس از 2 ماه از ابتلا به کووید-۱۹ از علائم تنفسی رنج می‌برند. این مطالعه نشان داد که سطح اشباع اکسیژن بیمار (0.03 = P=0.001) D-dimer ،(P) و فریتین سرم (0.006 = P)، با وجود و شدت تنگی نفس ارتباط معنی‌داری دارند. علاوه بر آن، سابقه سیگار کشیدن بیمار (0.012 = P) و بیماری‌های همراه مانند بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) (0.021 = P) از نظر آماری در بین گروه‌ها معنی‌دار بود.
نیاز به برنامه درمانی برای مدیریت تنگی نفس پس از کووید-۱۹
در این مطالعه، بخش قابل‌توجهی از بیماران پس از ترخیص از بیمارستان همچنان از تنگی نفس رنج می‌بردند. با وجود اینکه تعداد بیمارانی که در این مطالعه ثبت‌نام کردند کم بود، این یافته‌ها همچنان می‌تواند برای پزشکان مفید باشد. آن‌ها می‌توانند شیوع بالای تنگی نفس را در شرایط پس از حاد تشخیص دهند و عوارض طولانی‌مدت بیماران بستری را پیش‌بینی کنند. این شناخت ممکن است به راهنمایی درمان و مدیریت تنگی نفس در بیماران پس از کووید کمک کند. علاوه بر این، سیاست‌گذاران باید به یافته‌های این مطالعه توجه داشته باشند و برای مدیریت طولانی‌مدت عوارض پس از کووید از طریق فالو-آپ و برنامه‌های توانبخشی برای افراد آسیب دیده برنامه ریزی کنند.
PubMed- A 2-month post-COVID-19 follow-up study on patients with dyspnea
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
