همانطور که می‌دانید، از سال 2019 ویروس کرونا در سرتاسر جهان منتشر شد. این ویروس می‌تواند باعث عفونت‌های شدید تنفسی و در نهایت باعث مرگ بسیاری از بیماران شود. افزایش میزان ابتلا به این عفونت و به دنبال آن مرگ و میر، مردم سراسر جهان را وادار به رعایت فاصله‌گذاری‌های اجتماعی کرده است.
عواقب پاندمی عفونت کرونا و همچنین فاصله‌گذاری‌های اجتماعی طولانی مدت، بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی را با مشکل روبرو کرد. انجام فرایندهای درمانی به غیر از کرونا از مواردی بود که با اختلال روبرو گردید. یک دسته از بیمارانی که در طی این دوره با مشکل روبرو شدن بیماران مبتلا به سرطان بودند.
پیگیری مداوم درمان سرطان اهمیت بالایی در بهبود وضعیت بیمار دارد. بنابراین قطع درمان و یا به وقفه افتادن آن می‌تواند عوارض ناگواری را به همراه داشته باشد. مطالعه‌ای در سال 2021 منتشر شد که هدف آن بررسی تاثیر پاندمی کرونا بر درمان بیماران مبتلا به سرطان بود.
روش انجام مطالعه
این مطالعه از فوریه تا دسامبر سال 2020 انجام شد. وضعیت درمان بیماران مبتلا به سرطان در طی این مدت مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت نتایج بدست آمده با شرایط درمانی سال 2019 که هنوز پاندمی عفونت کرونا ایجاد نشده بود، مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج حاصل از مطالعه
این مطالعه نشان داد که پاندمی عفونت کرونا باعث ایجاد تاثیر منفی بر روی روند درمان و پیگیری بیماران مبتلا به سرطان شده است. این تاثیر منفی در سرویس دهی بیمارستان‌ها به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود.
از این موارد می‌توان به کاهش در میزان تشخیص رادیولوژیک و آندوسکوپیک اشاره کرد. کاهش در میزان تشخیص بیماران مبتلا به سرطان، میزان نیاز به انجام فرایندهای درمانی سرطان از قبیل جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی را کاهش داد.
میزان کاهش تشخیص بیماران مبتلا به سرطان به سایز تومور و نوع آن وابسته بود. همچنین این مطالعه نشان داد که میزان مراجعه بیماران با سرطان پیشرفته در طی دوران قرنطینه افزایش داشت.
علت این مسئله می‌تواند کاهش قدرت تشخیص و همچنین عدم مراجعه بیماران به بیمارستان با توجه به شرایط کرونا باشد. تاخیر بیماران برای مراجعه به بیمارستان با پیشرفت بیماری و در نتیجه مرحله بالای بیماری در بدو مراجعه به بیمارستان همراهی خواهد داشت.
در طی دوران پاندمی کرونا میزان مراجعه به متخصص روانپزشک و نیاز به مراجعه به روانشناس افزایش پیدا کرد. همچنین این مطالعه بیان کرد که در طی این دوران تمایل بیماران به استفاده از ویزیت غیرحضوری بیشتر شد.
همچنین بسیاری از بیماران سرطانی که به طور روتین جهت پیگیری به درمانگاه اونکولوژی مراجعه می‌کردند، ویزیت خود را به تعویق انداختند. بیشتر از هر چیز دیگر، میزان افرادی که در حال غربالگری سرطان بودند کاهش پیدا کرد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌های این مطالعه نشان داد که میزان کاهش در غربالگری سرطان کولون برابر 25% و در سرطان پستان برابر 62% بود.
نتیجه گیری
طبق نظر نویسندگان این مطالعه، کاهش شرکت افراد جامعه در برنامه‌های غربالگری و همچنین مراجعه کمتر برای درمان و پیگیری سرطان می‌تواند در بلند مدت بر روی بقا و طول عمر بیماران سرطانی تاثیر بگذارد.
The Impact of the COVID-19 Pandemic on Cancer Patient’s Management—Lithuanian Cancer Center Experience
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
