تجویز آنتاگونیست‌های اکسی توسین در حوالی زمان انتقال جنین (ET) به عنوان وسیله‌ای برای کاهش انقباضات رحمی که ممکن است با لانه گزینی جنین تداخل داشته باشد، پیشنهاد شده است. مداخله آنتاگونیست‌های اکسی توسین در کمک باروری شامل تجویز دارو قبل، حین یا بعد از ET (یا ترکیبی) است.
زمینه و هدف
ET یک مرحله مهم در درمان لقاح آزمایشگاهی (IVF) است و شامل قرار دادن جنین (ها) در رحم زن است. یک ارتباط منفی بین فعالیت موج مانند آندومتر (فعالیت‌های انقباضی) در زمان ET و بارداری بالینی وجود دارد. اما در حال حاضر هیچ درمان خاصی در بالین برای خنثی کردن اثرات این انقباضات استفاده نمی‌شود. اکسی توسین هورمونی است که توسط هیپوتالاموس تولید می‌شود و توسط هیپوفیز خلفی ترشح می‌گردد. نقش اصلی آن شامل ایجاد انقباضات رحمی در حین و بعد از زایمان است.
آتوسیبان شناخته شده‌ترین آنتاگونیست اکسی توسین است (همچنین یک آنتاگونیست وازوپرسین می‌باشد). این دارو معمولاً برای به تاخیر انداختن زایمان زودرس با توقف انقباضات رحمی استفاده می‌شود. سایر آنتاگونیست‌های اکسی توسین عبارتند از: باروسیبان، نولاسیبان، اپلسیبان و رتوسیبان. یک مطالعه به بررسی آنتاگونیست‌های اکسی توسین در کمک باروری پرداخته است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنتاگونیست‌های اکسی توسین، حوالی زمان ET در زنان تحت کمک باروری.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) استفاده از آنتاگونیست‌های اکسی توسین برای زنان تحت ET، در مقایسه با عدم استفاده از این مداخله، استفاده از دارونما یا استفاده از داروی مشابه دیگر وارد شدند.
جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها
بدین منظور از روش‌شناختی استاندارد توصیه‌شده توسط Cochrane استفاده شد. نتایج بررسی اولیه تولد زنده و سقط جنین بود. پیامدهای ثانویه، حاملگی کلینیکال و سایر عوارض جانبی بودند.
نتیجه گیری
اطمینانی از این که آیا آتوسیبان داخل وریدی نتایج بارداری را برای زنانی که تحت فناوری کمک باروری هستند بهبود می‌بخشد یا نه، وجود ندارد. این نتیجه گیری بر اساس داده‌های موجود در حال حاضر از هفت RCT است که شواهدی با قطعیت پایین ارائه می‌دهد.
بر اساس داده‌های محدود یک RCT، نمی‌توان نتیجه‌گیری روشنی در مورد باروسیبان زیر جلدی داشت. برای روشن شدن نقش دقیق آتوسیبان و باروسیبان قبل از ET، هنوز به RCTهای بزرگ و با طراحی خوب که در مورد تولد زنده و پیامدهای بالینی نامطلوب باشند، نیاز است.
به نظر می‌رسد نولاسیبان خوراکی نرخ بارداری بالینی را بهبود می‌بخشد. اما نرخ تولد زنده را بهبود نمی‌بخشد و تأثیر نامشخصی بر سقط جنین و عوارض جانبی دارد. این نتیجه گیری بر اساس یک مطالعه مرحله‌ای شامل سه کارآزمایی است که شواهدی با قطعیت پایین تا بالا ارائه می‌کند.
RCTهای بزرگ و به خوبی طراحی شده، که در مورد تولد زنده و پیامدهای بالینی نامطلوب هستند، باید بر شناسایی زیرگروه های زنانی تمرکز کنند که احتمالاً از این مداخله سود می‌برند.
متن کامل مقاله را از آدرس زیر بخوانید:
PubMed-Oxytocin Antagonists for Assisted Reproduction
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
