مقدمه
سرطان ریه یکی از سرطان‌های شایع در سراسر دنیاست. مرگ ناشی از سرطان ریه از علل اصلی مرگ ناشی از سرطان محسوب می‌شود. عوامل مختلفی می‌توانند در بروز این سرطان موثر باشند. برای مثال مصرف سیگار یکی از اصلی‌‌ترین علل ایجاد این سرطان می‌باشد. حال در این مطالعه به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی بعد از جراحی سرطان ریه، در بیماران مبتلا به بیماری زمینه‌ای ریه می‌پردازد.
بسیاری از افرادی که به سرطان ریه دچار می‌شوند به طور همزمان به بیماری‌های زمینه‌ای دیگر ریه نیز دچار هستند. در صورتی که فرد علاوه بر سرطان ریه به بیماری زمینه‌ای دیگری از قبیل اختلال مزمن انسدادی ریه (COPD) مبتلا باشد، در درمان سرطان ریه با مشکل روبرو خواهد شد.
این بیماران معمولا نتایج درمانی ضعیفی دارند. در سال 2021 مطالعه‌ای در این زمینه انجام شد و هدف آن بررسی این بیماران و پیدا کردن راه‌حلی برای بهبود بخشیدن به نتایج درمانی آن‌ها بود.
این مطالعه در نظر داشت که در این دسته از بیماران بعد از انجام عمل جراحی ریه، با انجام فعالیت‌های ورزشی خاص، عمکرد ریوی افراد را تقویت کرده و از این طریق بر روی نتایج بلند مدت درمان سرطان ریه تاثیر بگذارد.
روش انجام مطالعه
شرکت کنندگان این مطالعه افرادی بودند که علاوه بر ابتلا به سرطان ریه به بیماری انسدادی مزمن ریه نیز مبتلا بودند. این بیماران بعد از عمل به دو گروه تقسیم شدند.
هر دو گروه بعد از عمل به مدت یک هفته فعالیت‌های تقویت کننده عملکرد ریوی را به طور منظم انجام دادند. همچنین شرکت کنندگان هر دو گروه در صورت نیاز از اکسیژن و همچنین داروهای استنشاقی استفاده می‌کردند.
گروه اول به طور منظم به برنامه ورزشی خود ادامه داد ولی گروه کنترل برنامه ورزشی مشخصی نداشت.
برنامه ورزشی گروه اول 24 قسمت داشت. در حین جلسات تمرینی، ظرفیت ریوی افراد با استفاده از تست ورزش مورد ارزیابی قرار می‌گرفت.
همچنین عملکرد کلی ریوی این افراد با استفاده از روش‌های ارزیابی روی، مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج مطالعه
این مطالعه نشان داد که عملکرد ریوی کلی همه افراد شرکت کننده (چه گروه کنترل و چه گروهی که فعالیت ورزشی انجام دادند) با گذشت زمان و در طی مطالعه به تدریج کاهش پیدا کرد.
ولی در گروهی که بعد از عمل فعالیت‌های ورزشی انجام داده بودند، نتایج حاصل از ارزیابی‌های انجام شده از قبیل تست ورزش و تست 6 دقیقه پیاده روی به میزان قابل توجهی بهتر از نتایج گروه کنترل بود. همچنین FVC و FEV1 که در ارزیابی‌های تنفسی گزارش می‌شوند، در گروه اول بهتر از گروه کنترل بود که البته میزان آن قابل توجه نبود.
نتیجه گیری
این مطالعه نشان داد در افرادی که به طور همزمان به سرطان ریه و اختلالات انسدادی مزمن ریه دچار هستند، برنامه‌های ورزشی منظم می‌تواند باعث کمک به بهبود ظرفیت عملکردی آن‌ها شود. قابل ذکر است که عملکرد ریوی بیماران بعد از جراحی، با فعالیت‌های ورزشی بهبود یافت ولی قابل ملاحظه نبود.
Physical Benet of Postoperative Exercise Training on Lung Cancer Patients Comorbid with COPD: A Randomized Controlled Trial
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
