ERCP یک روش آندوسکوپیک است که به بررسی مجاری صفراوی و پانکراسی می‌پردازد. انجام این فرایند با عوارض متعددی همراهی دارد که یکی از آن‌ها پانکراتیت ناشی از ERCP است (PEP).
مطالعات جدید نشان داده‌اند که احتمال بروز پانکراتیت ناشی از ERCP در حدود 10% و میزان ناشی از مرگ و میر آن 0.7% می‌باشد. به همین دلیل اخیرا توجه به این مسئله از اهمیت بالایی برخوردار شده است. برخی از بیماران در خطر بیشتری برای ابتلا به پانکراتیت ناشی از ERCP هستند. این بیماران خصوصیاتی از قبیل اختلال عملکرد اسفنکتر اودی، جنس مونث، سابقه قبلی پانکراتیت و سابقه قبلی پانکراتیت ناشی از ERCP داشتند.
در بیمارانی که این خصوصیات را دارند احتمال ابتلا به پانکراتیت ناشی از ERCP در حدود 8.5% و احتمال مرگ و میر در حدود 5% می‌باشد. اقدامات درمانی متعددی برای پیشگیری از بروز پانکراتیت ناشی از ERCP پیشنهاد شده است. از این روش‌ها می‌توان به استفاده از NSAIDها، سوماتوستاتین، اوکتروتاید و مهارکننده‌های پروتئاز اشاره کرد.
در این بین داروهای NSAID از قبیل دیکلوفناک و ایندومتاسین از اهمیت بالایی برخوردار هستند. مطالعات مختلفی در مورد استفاده از این دو دارو و همچنین اثربخشی مناسب آن‌ها در بیماران با خطر بالا (بیمارانی که خصوصیات با ریسک بالا را داشتند) انجام گرفته است.
از طرف دیگر تا به حال مطالعه‌ای که امکان استفاده پیشگیرانه از این دو دارو را در بیماران با ریسک متوسط بررسی کند، انجام نشده است. یک مطالعه که در سال 2021 منتشر شد، به بررسی اثر بخشی فرم رکتال این دو دارو در بیماران با ریسک متوسط پرداخت. همچنین این مطالعه اثربخشی این دو دارو را با هم مقایسه کرد.
روش انجام مطالعه
برای انجام این مطالعه از جست‌وجو در pubMed، EMBASE و Cochrane library database استفاده شد. مطالعاتی که در مورد بررسی اثربخشی استفاده پیشگیرانه از ایندومتاسین و دیکلوفناک در پانکراتیت ناشی از ERCP انجام شده بودند، از این منابع استخراج شده و مورد بررسی قرار گرفتند. 10 مطالعه استخراج شد و 2928 بیمار در این مطالعات شرکت داشتند.
نتایج مطالعه
این مطالعه نشان داد که استفاده از فرم رکتال ایندومتاسین و دیکلوفناک توانست به میزان قابل توجهی باعث کاهش احتمال بروز پانکراتیت ناشی از ERCP در بیماران با خطر متوسط شود. تحلیل دقیق‌تر داده‌ها نشان داد که هر دوی این دو دارو در پیشگیری از پانکراتیت ناشی از ERCP موثر هستند. همچنین این مطالعه نشان داد که این دو دارو تفاوت قابل توجهی از نظر اثربخشی در پیشگیری از بروز پانکراتیت ناشی از ERCP نداشتند.
نتیجه گیری مطالعه
علی‌رغم نتایج بدست آمده در این مطالعه که نشان‌دهنده اثربخشی مناسب و مشابه این دو دارو در پیشگیری از پانکراتیت ناشی از ERCP بودند، نویسندگان مطالعه توصیه به انجام مطالعات بیشتر در این زمینه داشتند. نظر آن‌ها انجام بررسی‌های بیشتر برای پیدا کردن ترکیبهای دارویی مختلف (برای مثال ترکیب NSAID و داروی دیگر) در پیشگیری از پانکراتیت ناشی از ERCP بود. شاید اثربخشی ترکیبی داروها در پیشگیری از این بیماری بیشتر باشد.
Rectal indomethacin and diclofenac are equally efficient in preventing pancreatitis following endoscopic retrograde cholangiopancreatography in average‐risk patients
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
