قند خون بعد غذا و هایپرگلایسمی طولانی مدت
تغییرات گلوکز پس از خوردن غذا و هایپرگلایسمی طولانی مدت از مشکلات عمده در کنترل دیابت نوع۱(T1DM) است. چرا که باعث سمیت گلوکز می‌شود و پیشرفت عوارض دیابت را تسریع میکند. این امر به عنوان یک عامل خطر مستقل برای اختلالات ماکرووسکولار در نظر گرفته می‌شود. تشخیص اثرات مضر ناشی از قرار گرفتن در معرض هیپرگلیسمی طولانی مدت، اهمیت یک درمان پایدار در زمان تشخیص و در طول زندگی را نشان می‌دهد. همراه با نرخ بالاتر عوارض میکرو و ماکروواسکولار، هیپرگلیسمی طولانی مدت همچنین بر عملکرد شناختی و تحصیلی تأثیر منفی می‌گذارد. به علت شیوع بالاتر دیابت نوع یک در سنین پایین‌تر، اهمیت این موضوع در کودکان بیشتر مطرح است.
انسولین موجود و معایب آن در کنترل هایپرگلایسمی بلند مدت
علی‌رغم پیشرفت‌های دارویی و فناوری در دیابت، آنالوگ‌های انسولین سریع‌الاثر موجود در حال حاضر هنوز قادر به تقلید از پانکراس انسان نیستند. شروع اثر آن‌ها کندتر از انسولین درون‌زا و طول مدت اثر آن‌ها بیشتر از حد مطلوب است. طبق شواهد بولوس انسولین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قبل از غذا به جای بلافاصله قبل یا بعد از غذا، به طور قابل‌توجهی قند خون پس از غذا را کنترل میکند.
اگر کودک بعد از غذا قند خون بالا داشته باشد، زمان انتظار تا غذا باید حتی بیشتر باشد تا از افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا جلوگیری شود. والدین ممکن است به دلیل احتمال هایپوگلایسمی و احتمال اینکه کودک غذای مورد انتظار را نخورد تمایلی به استفاده انسولین در کودک خود نداشته باشند. از سوی دیگر، از آنجایی که کودکان و نوجوانان بزرگتر در حال توسعه خودمختاری برای مدیریت درمان دیابت هستند و زمان کمتری را زیر نظر والدین می‌گذرانند، افزایش زمان انتظار قبل از غذا می‌تواند در زندگی روزمره دشوار باشد.
ترکیبات انسولین سریع‌الاثر آسپارت
انسولین سریع‌الاثر آسپارت، Fiasp®، از انسولین آسپارتیک متشکل از دو ماده جانبی دیگر است:
- ال-آرژنین که به عنوان یک عامل تثبیت‌کننده عمل میکند
- نیاسینامید که باعث افزایش سرعت جذب اولیه پس از تجویز دارو می‌شود
هر دو ماده به فرمولاسیون پایدارتر و جذب اولیه سریع‌تر پس از تزریق زیرجلدی کمک می‌کنند. این مزایای فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک در چندین مطالعه بالینی تایید شده است. با این وجود، مطالعات پیرامون هایپرگلایسمی طولانی‌مدت در کودکان و نوجوانان در حال تکامل هنوز وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تغییر آنالوگ انسولین سریع‌الاثر Fiasp® در کودکان و نوجوانان مبتلا به T1D تحت رژیم پایه بولوس در یک “دنیای واقعی” است. تجزیه و تحلیل گذشته‌نگر بر ۶۰ کودک مبتلا به T1D که آنالوگ انسولین خود را به آسپارت سریع‌الاثر تغییر دادند، انجام شد.
اگرچه مزیت آسپارت سریع‌الاثر قبلاً در بیماران اطفال تحت MDI بررسی شد، اما مطالعات “در دنیای واقعی”، برای بیماران تحت CSII، هنوز وجود ندارد. این مطالعه تأثیر مهم آسپارت سریع‌الاثر را بر کنترل هایپرگلایسمی بلندمدت در کودکان مبتلا به T1D، به ویژه در میان نوجوانان تحت CSII برجسته میکند.
NCBI – Effect of ultra-rapid insulin aspart on glycemic control in children with type 1 diabetes: the experience of a Portuguese tertiary centre
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
