نقش نشانگرهای زیستی در تشخیص و درمان افسردگی
افسردگی شایع ترین بیماری روان و علت اصلی ناتوانی و خودکشی است. پاتوژنز دقیق افسردگی هنوز ناشناخته است، اگرچه علل احتمالی این بیماری مطرح گردیده و تصدیق شده است. فرضیه مونوآمین، تغییرات محور آدرنال هیپوتالاموس هیپوفیز، التهاب عصبی، پلاستیسیته عصبی و اپی ژنتیک از جمله علل احتمالی هستند.
تا به امروز، تظاهرات بالینی مرجع اصلی برای تشخیص افسردگی بوده است. اما پیچیدگی پاتوفیزیولوژی آن به طور مستقیم بر دقت تشخیص تأثیر می‌گذارد. شناسایی نشانگرهای زیستی موثر در پاتوژنز بیماری، به تشخیص صحیح افسردگی کمک می‌کند. علاوه بر این، بسیاری از بیماران افسرده به درمان‌های ضد افسردگی پاسخ نمی‌دهند. افزایش دوز دارو به صورت کورکورانه ممکن است عوارض جانبی قابل توجهی را برای این بیماران ایجاد کند. بنابراین، شناسایی نشانگرهای زیستی جهت درمان بالینی افسردگی ضروری است. زیرا نشانگرها می‌توانند جهت توسعه داروها و همچنین برای ارزیابی و پیش بینی اثربخشی مداخلات درمانی مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین، به دست آوردن بینش در مورد ncRNA ها نه تنها به درک مکانیسم‌های بیولوژیکی بیماری بلکه به هدایت درمان‌های شخصی نیز کمک می‌کند.
Non-coding RNAs
Non-coding RNAs (ncRNA) نوع ویژه‌ای از RNA هستند که از روی DNA رونویسی می‌شوند اما پروتئین کد نمی‌کنند. ncRNAs شامل microRNA (miRNA) ها، RNA های حلقوی (circRNA) و Non-coding RNA های طولانی (lncRNA) می‌باشند. ncRNAs تنظیم کننده‌های مهم فرایندهای بیولوژیکی طبیعی هستند. شواهد موجود نشانگر این است که ncRNA ها می‌توانند بیان ژن را با مکانیسم‌های متعددی مانند اثر بر رونویسی یا ترجمه RNA پیام رسان (mRNA) یا متیلاسیون DNA/RNA تنظیم کنند.
ارتباط ncRNAs و پاتوفیزیولوژی افسردگی
ncRNAs ممکن است بر فرآیندهای پاتوفیزیولوژیکی مرتبط با بسیاری از اختلالات انسانی تأثیر بسزایی داشته باشند. بیان غیرطبیعی آن‌ها ممکن است در پاتوژنز بیماری‌های انسان از جمله افسردگی نقش داشته باشد. مطالعات متعددی افزایش یا کاهش قابل ملاحظه‌ای را در بیان ncRNA در بیماران افسرده در مقایسه با افراد سالم نشان داده است. درمان ضد افسردگی می‌تواند بیان ناهنجار ncRNA در بیماران افسرده را تغییر دهد.
اگرچه شواهد موجود مهم هستند، اما در آن‌ها نیز تناقضاتی دیده می‌شود. بنابراین به یک مطالعه مروری جامع نیاز است. این مطالعه با تمرکز بر تحقیقات انسانی، یافته‌های بالینی ncRNAs در افسردگی از جمله در بافت‌های مغز و نمونه‌های محیطی را خلاصه می‌کند. در این مطالعه، ویژگی‌ها و عملکردهای ncRNA ها مشخص شد و کاربرد آن‌ها در تشخیص و درمان افسردگی بررسی شد. اگرچه نقش دقیق آن‌ها در افسردگی نامشخص است، اما ncRNA ها به عنوان نشانگرهای زیستی برای تشخیص و درمان در بیماران افسرده ارزش بالقوه‌ای دارند.
جمع بندی
با توجه به تعداد زیاد نشانگرهای زیستی ncRNA، تعیین اینکه کدامیک از آن‌ها در بدن بیشتر ترجمه می‌شوند، دشوار است. در مطالعه مروری حاضر، بر روی اکتشافات ارزشمند مربوط به miRNA ، circRNA و lncRNA تمرکز شده است تا بیوژنز و عملکرد آن‌ها به طور مختصر معرفی شود. علاوه بر این، هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی ارزش بالینی این ncRNA ها به عنوان نشانگرهای زیستی تشخیصی و درمانی افسردگی و مشخص کردن ارزشمندترین نشانگرهای زیستی ncRNA برای کاربرد بالینی در بیماران مبتلا به افسردگی است.
The Lancet-Non-coding RNAs in depression: Promising diagnostic and therapeutic biomarkers
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
