جراحی چاقی
در بعضی از افراد دارودرمانی و تغییر شیوه زندگی به تنهایی از نظر بالینی جهت کاهش وزن، موثر نخواهد بود. تمایل به کاهش وزن پایدار باعث افزایش تقاضا برای جراحی چاقی شده است. شواهد تصادفی و غیر تصادفی در درازمدت حاکی از نتایج ماندگاری بوده است. فالوآپ ۵ ساله دو کارآزمایی بالینی تصادفی، وزن بدن، سرعت بهبود دیابت نوع ۲ و میزان نیاز به جراحی مجدد مشابهی را در بیمارانی که تحت جراحی به روش اسلیو معده یا بای پس معده قرار گرفته اند، نشان داده شده است. اسلیو معده و بای پس معده، دو روش رایج جراحی چاقی هستند. این یافتهها در تضاد با دو مطالعه مشاهدهای بزرگ انجام شده در ایالات متحده هستند. مطالعات انجام شده در ایالات متحده حاکی از نیاز کمتر به جراحی مجدد و مداخله کمتر در اسلیو معده طی ۵ سال پس از جراحی چاقی بود.
با این حال، مطالعات کمی هزینههای طولانی مدت مقایسه مراقبتهای بهداشتی مرتبط با دو پروسه را انجام دادهاند. به این ترتیب مقرون به صرفه بودن نسبی این دو روش، ناشناخته است. این مسئله شکاف مهمی در دانش است زیرا چندین کشور (به عنوان مثال: کانادا، انگلستان، استرالیا) برای بازپرداخت عمومی فنآوریهای مراقبتهای بهداشتی نیاز به شواهد بالینی و تایید مقرون به صرفه بودن دارند.
اهمیت مسئله
دادههای کافی مرتبط با هزینههای طولانی مدت مراقبتهای بهداشتی مرتبط با جراحی چاقی شامل بای پس معده (RYGB) و اسلیو معده وجود ندارد.
هدف مطالعه
هدف اصلی این مطالعه، مقایسه هزینههای مراقبت بهداشتی بیمارانی است که تحت جراحی اسلیو معده یا بای پس معده قرار گرفتهاند. مقایسه این هزینهها طی ۴ سال و در عرصه جهانی و سیستم مراقبتهای بهداشتی دارای بیمه عمومی انجام شد.
فرضیه ما این بود که هزینههای مراقبتهای بهداشتی در دو گروه پس از جراحی طی ۴ سال، مشابه خواهد بود. اهداف ثانویه این مطالعه، شامل موارد زیر است:
- شناسایی فاکتورهای مستقل مرتبط با هزینههای ۴ ساله مراقبتهای بهداشتی
- مقایسه دو گروه از نظر بستری شدن در بیمارستان
- مقایسه دو گروه از نظر پروسه جراحی چاقی
- مقایسه دو گروه از نظر مرگ و میر ناشی از علل متفرقه
انتخاب شرکت کنندگان
تمامی شرکت کنندگان در این مطالعه کوهورت، ساکن انتاریو، کانادا، بودند. داوطلبان از 1 مارس 2010 تا 31 مارس 2015 تحت عمل جراحی بای پس معده (n = 6301) یا اسلیو معده (n = 926) قرار گرفته بودند. همچنین، از تمامی شرکت کنندگان رضایت گرفته شد. فالوآپ در 31 مارس 2019 به پایان رسید و دادهها از 5 می 2020 تا 20 می 2021 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج مطالعه
گروههای مطالعه شامل 1624 بیمار (812 نفر در هر گروه) با میانگین (SD) سنی 48.0 (10.6) سال و 1242 زن (%76.5) بود. میانگین شاخص توده بدن برای گروه بای پس معده 51.9 (8.3) و برای گروه اسلیو معده 51.9 (8.9) بود. میانگین شاخص توده بدن از تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر قد بر حسب متر مربع به دست آمد. هزینههای تجمعی 4 ساله ناشی از بای پس معده و اسلیو معده از نظر آماری تفاوت معناداری (میانگین[SD] ، به ترتیب 33682 دلار [31169 دلار] در مقابل 33948 دلار [32633 دلار]) نداشت.
داشتن سابقه بیماری عروق کرونر با افزایش 35 درصدی هزینههای کلی مراقبتهای بهداشتی همراه بود. همچنین، سابقه بیماری مزمن کلیه و اختلال روان به ترتیب به افزایش 54 و 67 درصدی هزینههای مراقبتهای بهداشتی میانجامید. تفاوت معنی داری از نظر میزان مرگ و میر ناشی از علل متفرقه (به ترتیب 1.5% در مقابل 2.2%) یا تعداد کل بستریها (به ترتیب 754 در مقابل 669) در طول دوره فالوآپ 4 ساله میان بای پس معده و اسلیو معده مشاهده نشد. با این حال، بستریهای غیر انتخابی بیشتر تحت بای پس معده در مقابل اسلیو معده (472 در مقابل 339) قرار میگیرند. افرادی که تحت بای پس معده قرار گرفته بودند، در طول دوره فالوآپ 4 ساله، کمتر به انجام جراحی چاقی مجدد نیاز پیدا کردند (به ترتیب 9 در مقابل 40).
نتایج نهایی
در این مطالعه مبتنی بر جمعیت کانادا، نتایج به دست آمده طی فالوآپ 4 ساله حاکی از عدم وجود تفاوت قابل توجه بای پس معده با اسلیو معده در موارد زیر بود:
- هزینههای مراقبتهای بهداشتی عمومی
- مرگ و میر ناشی از علل متفرقه
- موارد بستری در بیمارستان
با این حال، نیاز به جراحی چاقی مجدد در بای پس معده کمتر دیده شد.
JamaNetwork-Comparison of 4-Year Health Care Expenditures Associated With Roux-en-Y Gastric Bypass vs Sleeve Gastrectomy
ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید