یکی از مهم‌ترین نابرابری‌هایی که بین مناطق محروم و سایر مناطق وجود دارد، نابرابری در بهداشت و سلامت زنان است. داده ها نشان می‌دهد که بین گروه‌های مختلف زنان در بریتانیا نابرابری‌های بهداشتی قابل توجهی وجود دارد.
از بین‌آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
امید به زندگی زنان در محروم‌ترین مناطق نسبت به مناطق کمتر محروم، تقریباً هشت سال متغیر است. همچنین زنان در فقیرترین مناطق بیشتر عمر خود را با وضعیت سلامتی نامناسب زندگی می کنند.
زنانی که در گروه های اجتماعی – اقتصادی ضعیف‌تر قرار دارند، از سلامت روانی ضعیف تری برخوردارند و در مقایسه با گروه های اجتماعی و اقتصادی بالاتر ممکن است زودتر با مشکلاتی مثل dementia مواجه شوند.
به‌طور متوسط زنان مناطق محروم هشت درصد کمتر برای غربالگری دهانه رحم مراجعه می‌کنند و شیوع سرطان دهانه رحم در مناطق محروم بیشتر است.
داده‌های مربوط به تشخیص و درمان سرطان سینه شاخص دیگری برای نشان دادن این نابرابری است. سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در بریتانیا است. NHS غربالگری منظم سرطان سینه را برای زنان 50تا 70 سال توصیه می‌کند. سرطان سینه عموما در مراحل اولیه قابل درمان و شانس زنده ماندن بیمار بیشتر است. با این حال زنان مناطق بسیار محروم تقریبا ده درصد کمتر برای غربالگری سرطان سینه مراجعه می‌کنند.
در سال 2019 برنامه غربالگری بهداشت عمومی انگلستان، راهکارهایی برای مقابله با این نابرابری‌ها پیشنهاد داد. یکی از این راهکارها همکاری با موسسه‌های خیریه بود. برای تصمیم‌گیری در مورد اثربخشی این استراتژی هنوز زود است.البته فقر تنها عامل این نابرابری نیست. داده‌ها نشان می‌دهند زنان با چالش‌های دیگری هم مواجه هستند. به‌طور مثال زنان در اقلیت‌های قومی و زنان با مشکلات یادگیری کمتر برای غربالگری سرطان سینه مراجعه می‌کنند. این مثال‌ها، که در شرایط مختلف تکرار می‌شوند اهمیت توجه به کاهش نابرابری‌های بهداشتی بین گروه‌های مختلف زنان برای بالا بردن سلامت کلی زنان جامعه را نشان می‌دهند. برای کاهش این نابرابری ها باید صدای این زنان را شنید. با این حال گروه‌های محروم جامعه عموما تمایل کم‌تری به صحبت و شنیده شدن دارند. برای شروع باید اطمینان دهیم صدایتان شنیده می‌شود.در مسیر تلاش برای بهبود سلامت زنان نمی‌توان هیچ گروهی را پشت سر گذاشت.
