مقدمه
تحولات جدید در درمان پروکینتیک برای اختلالات حرکتی معده می‌تواند دروازه‌های جدیدی را به روی ما بگشاید.
گاستروپارزی با علائم گوارشی فوقانی از جمله تهوع، استفراغ، سیری زودرس، پری بعد از غذا، نفخ و درد بالای شکم مشخص می‌شود. همچنین تخلیه آهسته معده از مواد جامد در صورت عدم وجود خروجی معده یا انسداد روده رخ می‌دهد. در بالین، شایعترین علل گاستروپارزی عبارتند از: دیابت شیرین، ایدیوپاتیک، ایاتروژنیک (پس از جراحی یا دارویی)، بیماری‌هایی که بر کنترل عصبی ناشی از مغز و نخاع تأثیر می‌گذارد (مانند بیماری پارکینسون، که ممکن است با عوارض داروهای دوپامینرژیک نیز همراه باشد) و بیماری‌هایی که به اعصاب ذاتی یا ماهیچه‌های صاف آسیب می‌رسانند، اغلب در نتیجه نفوذ بافت (مانند اسکلرودرمی) یا تخریب عضلات (مانند آمیلوئیدوز).
سه اختلال حرکتی غالب وجود دارد که می‌تواند منجر به تظاهرات یا علائم گوناگونی شوند: تخلیه معده، تطابق یافتن معده و اختلال در پیلور. توجه به این نکته ضروری است که در بیماران با علائم گوارشی فوقانی، حدود ۲۵% از بیماران با تاخیر در تخلیه معده، حدود ۲۵% با اختلال در تطابق یافتن معده و حدود ۲۵% با ترکیبی از هر دو اختلال حرکتی معده وجود دارد. علاوه بر این، در میان بیماران مبتلا به گاستروپارزی، زیرمجموعه‌ای از بیماران مبتلا به کم تحرکی آنترال نیز شواهدی از پیلورواسپاسم دارند.
داروها و تاثیرات آن‌ها
عوامل پروکینتیک انقباضات عضلانی دستگاه گوارش را تقویت و هماهنگ می‌کنند تا عبور محتوای داخل لومینال را تسهیل کنند. به دنبال توصیه‌های رژیم غذایی، پروکینتیک‌ها اولین داروهایی هستند که هدف آن‌ها بهبود تخلیه معده و تسکین علائم گاستروپارزی است. متوکلوپرامید، که در حال حاضر تنها داروی تأیید شده برای درمان گاستروپارزی در ایالات متحده می‌باشد. اما به دلیل خطر لرزش‌های برگشت‌پذیر یا برگشت‌ناپذیر خارج پیرامیدال برای مدت کمتر از ۳ ماه امکان‌پذیر است.
Domperidone، یک آنتاگونیست گیرنده دوپامین D2، از طریق برنامه FDA برای دسترسی گسترده به داروهای تحقیقی برای نسخه در دسترس است. ماکرولیدها که Off label استفاده می‌شوند و با تاکیفیلاکسی و مدت زمان متغیر اثر بخشی همراه هستند. Aprepitant برخی از علائم گاستروپارزی را تسکین می‌دهد. عوامل جدیدتری در صف انتظار هستند که عملکردهای مختلف حرکتی معده (فوندیک ، آنترال و پیلور) را مورد هدف قرار می‌دهند. از جمله آگونیستهای سروتونرژیک جدید 5-HT4، آنتاگونیستهای دوپامینرژیک D2/3، آنتاگونیستهای نوروکینین NK1 و آگونیست گرلین. اهداف جدید با قابلیت بهبود عملکرد حرکتی معده شامل پیلور، عملکرد ماکروفاژ/التهاب، استرس اکسیداتیو و نوروژنز است.
نتایج
در بررسی فعلی، ما در مورد استفاده از رویکردهای دارویی با اثر بالقوه برای افزایش عملکردهای حرکتی در مدیریت گاستروپارزی بحث می‌کنیم. همچنین تحولات جدید در درمان پروکینتیک برای اختلالات حرکتی معده را بررسی می‌کنیم. تحقیقات گسترده‌ای در مورد تأثیر انواع مختلف داروها بر روی مکانیسم‌های مختلف پاتوفیزیولوژیک انجام شده است. از جمله انقباض معیوب یا هماهنگی معده با علائم و تأخیر عینی تخلیه معده. این یافته‌ها به خوبی نشان دهنده توسعه درمان‌های موثر برای گاستروپارزی است. این‌ها شامل تعدیل ایمنی (مانند ماکروفاژ)، معکوس شدن استرس اکسیداتیو، درمان‌های دارویی مستقیم با هدف گیرنده‌های محوری بدون ایجاد عوارض جانبی و پیلورومیوتومی آندوسکوپی است. مطالعات اعتبارسنجی بیشتر و تأیید سازمانهای نظارتی باید به فرصت‌هایی برای رفع نیازهای بالینی برآورده نشده مهم در بیماران مبتلا به گاستروپارزی منجر شود.
PubMed-New Developments In Prokinetic Therapy For Gastric Motility Disorders
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
اینستاگرام تلگرام لینکدین آپارات توییتر فیسبوک یوتیوب
