کارایی واکسن‌های کرونا در مقابله با واریانت‌های جهش یافته

چالش‌های مقابله با کرونا ویروس

وضعیت معمول زندگی در جهان با همه گیری سندرم حاد تنفسی شدید کرونا ویروس 2 (SARS-CoV-2)، مختل شد. این بیماری بار جهانی بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته است. SARS-CoV-2 یک RNA ویروس با سرعت بالای تکامل است و به طور مداوم در حین انتقال دچار جهش‌های ژنی متعدد می‌گردد. اولین مورد عفونت انسان با SARS-CoV-2 در ووهان در دسامبر 2019 گزارش شده است. واکسن‌های کرونا بر پایه زیر واحد پروتئینی به منظور استفاده در انسان، در دسترس هستند. همچنان جهش های ژنوم ویروس که منجر به پیدایش واریانت ‌های جدید می‌شوند، چالش واقعی برای مقابله با این همه گیری در سراسر جهان است.

مکانیسم اثرگذاری واکسن‌های کرونا

ابتلای انسان به عفونت SARS-CoV-2 برای اولین بار در دسامبر 2019 گزارش شد. واکسن‌های زیادی بر پایه زیر واحد پروتئینی برای استفاده در انسان پیشنهاد شده است. واکسن‌های کرونا از یک آنتی ژن یا بیشتر برای ایجاد پاسخ ایمنی قوی استفاده می‌کنند. با این حال، نگرانی اصلی در مورد اثر واکسن‌های بر پایه زیر واحد پروتئینی و آنتی بادی‌های تشکیل شده برای خنثی سازی انواع SARS-CoV-2 مانند B.1.1.7 (آلفا)، B.1.351 (بتا) و P1 (گاما)، B.1.617 (دلتا) وC.37 (لامبدا) است. پروتئین اسپایک (S) پتانسیل استفاده به عنوان یک آنتی ژن در توسعه واکسن را دارا است. این پروتئین نقش مهمی در اولین مرحله فرآیند عفونت دارد. پروتئین اسپایک به آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین ۲ (ACE2) متصل شده و پس از اتصال وارد سلول میزبان می‌شود. بنابراین، آنتی‌بادی‌های اختصاصی علیه جایگاه اتصال گیرنده (RBD) ممکن است باعث بلاک و جلوگیری موثر از تهاجم ویروس شوند.