ترکیب امپاگلیفلوزین و متفورمین در کارسینوم هپاتوسلولار

کارسینوم هپاتوسلولار چیست؟

کارسینوم هپاتوسلولار یا HCC پنجمین علت سرطان در مردان و هفتمین علت شایع سرطان در زنان است. HCC یک سوم کل مرگ‌و‌میرهای مرتبط با سرطان در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد. شایع‌ترین عوامل خطر HCC شامل ویروس هپاتیت B، ویروس هپاتیت C، الکل، بیماری کبد چرب غیر الکلی، آفلاتوکسین B1 و سیگار است.

دیابت و کارسینوم هپاتوسلولار

مطالعات در جمعیت‌های مختلف گزارش کرده‌اند که دیابت با افزایش دو تا سه برابری خطر ابتلا به کارسینوم هپاتوسلولار، با خطر بالاتر در میان مردان نسبت به زنان مرتبط است. هایپرگلیسمی، هیپرانسولینمی، مقاومت به انسولین و تحریک مسیر سیگنال‌دهی فاکتور رشد شبه انسولین همگی پیوندهای پاتوفیزیولوژیکی بین دیابت و HCC هستند که می‌توانند در شروع و پیشرفت HCC نقش داشته باشند. بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی و دیابت میزان عوارض قابل توجهی از جمله HCC و کارسینوم خارج کبدی را نشان می‌دهند. دیابت طولانی‌مدت و اختلالات متابولیک همزمان خطر HCC را افزایش می‌دهد، به این معنی که مقاومت به انسولین ممکن است در علت HCC نقش داشته باشد.

DENA و کارسینوم هپاتوسلولار

دی‌اتیل‌نیتروزامین (DENA) یک ماده سرطان‌زای قوی است که باعث ایجاد تومور در اندام‌های متعددی مانند کبد، دستگاه گوارش و سیستم تنفسی می‌شود. آسیب سلولی کبدی ناشی از DENA همچنین منجر به افزایش تست‌های عملکرد کبد، عوامل رگ‌زایی و ضد آپوپتوز و پراکسیدهای لیپیدی می‌شود. آسیب سلولی کبدی ناشی از DENA نیز با اختلال در تنظیم بیان TGF-β، Akt و کاسپاز-3 همراه است. تجویز DENA منجر به ایجاد کارسینوم هپاتوسلولار در کبد می‌شود.

مزایای Empagliflozin

Empagliflozin (EMPA) یک داروی ضد دیابت است که با مهار انتقال‌دهنده سدیم-گلوکز-2 (SGLT-2) در لوله‌های پروگزیمال کلیه عمل می‌کند. در بیماران مبتلا به NAFLD (بیماری کبد چرب غیر الکلی) و دیابت نوع 2، درمان با امپاگلیفلوزین با کاهش استئاتوز و فیبروز کبدی مرتبط بود. همچنین گزارش شده است که EMPA یک اثر درمانی بالقوه بر سرطان دهانه رحم مرتبط با فعال کردن مسیر AMPK و کاهش تولید سوپراکسید میتوکندری و ROS دارد.

Metformin و اثرات بالقوه در کارسینوم هپاتوسلولار

Metformin (MTFR)، یک داروی ضد دیابت بیگوانید است که برای مدیریت دیابت نوع 2 (T2DM) تایید شده است. درمان با Metformin با بهبود بقا در بیماران مبتلا به دیابت و HCC همراه است. همچنین، درمان بیماران دیابتی با Metformin خطر ابتلا به HCC را کاهش می‌دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که Metformin ممکن است یک کاندید بالقوه در پیشگیری و درمان HCC باشد.

ترکیب Metformin و Empagliflozin

ترکیب MTFR و EMPA توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 2014 برای مبارزه با کنترل قند خون تأیید شد و هیچ گونه عوارض جانبی در بیماران دیابتی نوع 2 نشان نداد. بروز هیپوگلیسمی به دلیل مکانیسم عمل مستقل از انسولین هر دو درمان بسیار کم است. این احتمال قوی وجود دارد که هر دو درمان بتوانند اثرات مکمل را برای کنترل پیشرفت HCC نشان دهند.

مطالعه حاضر و نتایجی مطلوب

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی فعالیت ضد توموری این ترکیب در موش‌های غیر دیابتی با HCC ناشی از دی‌اتیل‌نیتروزامین انجام شد. ترکیب Metformin و Empagliflozin بقای بلند مدت و بهبود ویژگی‌های بافتی کبد موش را افزایش داد. علاوه بر این، این ترکیب پتانسیل ضد التهابی نشان داده و استرس اکسیداتیو را کاهش داد. از یک طرف این اثرات احتمالاً به توانایی Metformin در غیرفعال کردن NF-kB در مکانیزم وابسته به AMPK و از طرف دیگر به توانایی Empagliflozin در مهار MAPKs، p38 و ERK1/2 نسبت داده می‌شود. همچنین Empagliflozin نسبت به Metformin تأثیر کمتری بر AMPK نشان داد. علاوه بر این، امپاگلیفلوزین فعالیت القای اتوفاژی Metformin را افزایش داد. این ترکیب همچنین پتانسیل آپوپتوز را افزایش داد. در نتیجه، Empagliflozin با اعمال کنترل بهتر رگ‌زایی و متاستاز، عملکرد ضد توموری Metformin را بالا برد. در نتیجه، یافته‌های ما Empagliflozin را به عنوان یک مکمل مطلوب برای Metformin جهت مهار پیشرفت کارسینوم هپاتوسلولار پیشنهاد می‌کند.

Science Direct – Empagliflozin adjunct with metformin for the inhibition of hepatocellular carcinoma progression: Emerging approach for new application

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام  تلگرام  لینکدین  آپارات  توییتر  فیسبوک  یوتیوب