هیپوکسی معمولاً در محیط اطراف سلول‌های تومور پستان وجود دارد. سلول‌های مشابه سلول‌های بنیادی که سلول‌های تومورال در سرطان سینه را مجددا تولید می‌کنند، سلول‌های بازسازی‌کننده تومور (TRC) نام دارند. این سلول‌ها در شرایط هیپوکسیک تکامل می‌یابند. تا به امروز مکانیسم اصلی این فرایند مشخص نشده است. در ادامه به نتایج مطالعه‌ای می‌پردازیم که نشان می‌دهد هیپوکسی، رشد TRCهای پستان را از طریق برنامه‌ریزی مجدد متابولیک افزایش می‌دهد.
به دنبال هایپوکسی چه اتفاقی می‌افتد؟
شرایط هیپوکسی فاکتورهای رونویسی HIF1α و FoxO1 را بسیج کرده و با برنامه‌ریزی مجدد اپی‌ژنتیکی، تنظیم مثبت آنزیم PCK1 را القا میکند. PCK1 آنزیمی کلیدی است که فرآیند گلوکونئوژنز را آغاز میکند. متعاقباً PCK1 جریان عقب‌گرد کربن را از گلوکونئوژنز به گلیکوژنز، گلیکوژنولیز و مسیر پنتوز فسفات القا میکند. NADPH حاصل از این فرایند کاهش تولید گلوتاتیون را تسهیل کرده و این امر منجر به افزایش گونه‌های اکسیژن فعال می‌شود. با افزایش گونه‌های فعال اکسیژن، رشد هیپوکسیک TRC پستان تحریک می‌شود.
مکانیسم مذکور در سلول‌های تمایزیافته مشاهده نشد
قابل ذکر است که این مکانیسم متابولیک در سلول‌های تومور سینه که به خوبی تمایزیافته بودند وجود نداشت. همچنین آنزیم PCK1 هدف همراه با پاکلیتاکسل در کاهش رشد سرطان پستان سه‌گانه منفی (TNBC)، خاصیت هم‌افزایی دارد. این یافته‌ها یک برنامه تغییر‌یافته متابولیک گلیکوژن را در سرطان پستان نشان می‌دهد. نتایج به دست آمده، استراتژی‌های متابولیکی بالقوه را برای هدف قرار دادن TRCهای هیپوکسیک پستان و TNBC ارائه میکند.
یافته‌های کلیدی
سلول‌های هایپوکسیک سرطان سینه از طریق برنامه‌ریزی مجدد متابولیسم گلیکوژن با واسطه آنزیم PCK1 باعث رشد مجدد خود می‌شوند. این فرایند منجر به تولید NADPH برای حفظ سطح متوسط گونه‌های فعال اکسیژن می‌شود. هیپوکسی معمولاً در ریزمحیط‌های تومور پستان وجود دارد.
Pubmed – Hypoxia Promotes Breast Cancer Cell Growth by Activating a Glycogen Metabolic Program
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
