۵ دی روز ملی ایمنی در برابر زلزله است. این روز به مناسبت گرامیداشت مردم زلزله‌زده‌ی بم نام‌گذاری شده است. به بهانه‌ی این روز، نکاتی چند در خصوص نقش پزشکان در مدیریت بلایای طبیعی را با هم مرور می‌کنیم. بسیاری از شرایط حاد و مزمن مرتبط با سلامت جسمی و روانی که معمولاً پس از یک فاجعه رخ می‌دهد، در محدوده عمل پزشکان است. در طول دوره کارورزی، پزشکان در زمینه‌های مختلفی نظیر پزشکی بزرگسالان و اطفال، جراحی جزئی، ارتوپدی، سلامت روان و زنان و زایمان آموزش می‌بینند.
یک مطالعه اخیر نشان داد در حالی که 80٪ از پزشکان مایل به کمک هستند، تنها 20٪ از آنان خود را برای امدادرسانی به هنگام وقوع بلایای طبیعی آماده می‌دانند. با وجود احتمال کم وقوع فجایع، این رویدادها از اهمیت بالایی برخوردار هستند و نیازمند آمادگی قبلی می‌باشند. با توجه به تعداد نامحدود بلایایی که ممکن است اتفاق بیفتد، پزشکان باید به طور خاص، در مورد تهدیدات منطقه خود اطلاعات داشته باشند.
آموزش پزشکان به منظور امدادرسانی هنگام وقوع بلایای طبیعی
بلایای طبیعی باعث ایجاد طیف گسترده‌ای از آسیب‌های جسمی و روانی می‌شود. پزشکان در زمینه هر یک از این دو حوزه، آموزش می‌بینند. دوره‌های حمایت از زندگی مقدماتی و همچنین پیشرفته (قلبی) از جمله برنامه‌های درسی استاندارد دوران کارورزی پزشکان هستند. انجمن پزشکی آمریکا یک برنامه آموزشی مشابه به نام دوره حمایت از زندگی در برابر بلایای طبیعی در نظر گرفته است که می‌تواند برای آماده‌سازی بهتر کارورزان پزشک، مفید باشد. مدیریت اختلال استرس پس از آسیب نیز از جمله مهارت‌هایی است که کارورزان کسب می‌کنند.
چندین سازمان مانند پزشکان بدون مرز وجود دارد که پزشکان ممکن است تمایل داشته باشند به آن‌ها بپیوندند. وجود ارتباط قبلی میان پزشکان و این گروه‌ها پیش از وقوع فاجعه حائز اهمیت است؛ زیرا فرآیند تأیید هویت زمان‌بر است. همچنین گروه‌های امدادی تمایل بیشتری به انتخاب متخصصانی دارند که تجربه شرکت در امدادهای قبلی را داشته‌اند.
آمادگی شخصی پزشکان جهت امدادرسانی
پزشکان نیز موظف هستند خود را شخصاً در برابر بلایا آماده کنند. این شامل آمادگی برای تامین ایمنی خانواده پزشک است که مشابه سایر قربانیان در جامعه، در معرض آسیب‌های جسمی و روانی خواهند بود. پزشکان باید مطب خود را مجهز به لوازم مورد نیاز در صورت بروز حادثه کنند. کسانی که علاقه‌مند به کمک در خارج از کشور هستند، باید اطمینان حاصل کنند که مدارک سفر آن‌ها آماده است. همچنین باید واکسینه شده باشند و از داروهای پیشگیری‌کننده مناسب استفاده کنند. وب سایت مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) یک منبع مفید برای نیازهای بهداشتی است.
در زیر به موقعیت‌هایی می‌پردازیم که در مراحل اولیه، بدون آموزش رسمی، قابل مدیریت هستند:
سوختگی
- برداشتن لباس سوخته
- خنک کردن بافت سوخته
- پوشاندن سوختگی با پانسمان تمیز
- استفاده از داروهای ضد درد
قربانیانی که دچار سوختگی تنفسی شده‌اند، باید برای انتقال زودهنگام به بیمارستان اولویت‌بندی شوند؛ زیرا خطر انسداد پیشرونده راه هوایی وجود دارد.
افت دمای بدن
- خارج کردن لباس‌های خیس
- پیچیدن فرد در پتو و محافظت از وی در برابر باد
زخم‌ها
مدیریت اکثر آسیب‌های بافت نرم را می‌توان به تاخیر انداخت؛ اما خونریزی باید از طریق وارد کردن فشار مستقیم کنترل شود. زخم‌های قدیمی‌تر از 6 ساعت و زخم‌های شدیداً آلوده باید شست‌‌وشو داده شده و طی 48 تا 72 ساعت درمان شود.
شکستگی‌ها
بستن محل شکستگی‌ها باید به گونه‌ای باشد که درد به حداقل برسد و خونریزی و خطر آسیب عصبی عروقی کاهش یابد. درمان قطعی اکثر شکستگی‌های بسته را می‌توان در صورت لزوم به مدت 24 تا 48 ساعت به تعویق انداخت؛ مشروط بر اینکه به درستی آتل‌‌بندی شده باشند.
آسیب شیمیایی
- خارج کردن لباس‌های آلوده
- شست‌وشوی چشم‌ها، غشاهای مخاطی و پوست در صورت سوختگی شیمیایی ناشی از اسید یا قلیا
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
